Γελοιοποιώντας τούς γελοίους

Τον τελευταίο καιρό, οι μάσκες πέφτουν θορυβωδώς στο έδαφος, αφήνοντας τις πανάσχημες μουτσούνες που κουτσοέκρυβαν για χρόνια, να φωνάζουν κάνοντας αηδιαστικές γκριμάτσες καθώς προσπαθούν να εδραιώσουν την παρουσία τους.

Οι πρασινομπλέ κηδεμόνες δεν μπορούν πλέον να συντηρήσουν τα κάθε ηλικίας πρώην εξαρτώμενα μέλη τους και αυτά αποφάσισαν να προχωρήσουν στο επόμενο βήμα, αποφεύγοντας ταυτόχρονα όσο γίνεται περισσότερο να σκεφτούν.

Η χρυσή αυγή είναι μία οργάνωση που, μέσα στη μισανθρωπιά που ξεχειλίζει από τον υπόνομό της, έχει μερικούς ευφυείς που, έχοντας μελετήσει διανοητές όπως ο Γκέμπελς και ο Χίτλερ, ξέρουν να εκμεταλλεύονται το συναίσθημα τού οργισμένου κόσμου και μόλις η ευκαιρία παρουσιάστηκε μπροστά τους, την άρπαξαν όχι απλώς από τα μαλλιά, αλλά μέχρι και από τις μασχαλότριχες.

Έτσι, πολλοί γνωστοί μας και όχι μόνο (αποφεύγω να τούς χαρακτηρίσω "συμπολίτες" γιατί αυτό θα σήμαινε ότι τούς θεωρώ πολίτες και δεν θέλω), αποφάσισαν ότι είναι εθνικιστές, πατριώτες και όλα τα σχετικά, κάτι που όταν χρησιμοποιούσαν τις πρασινομπλέ γνωριμίες τους για προσωπικό όφελος, φαίνεται ότι είχαν ξεχάσει. Το ξαναλέω, πιο απλά. Όταν ο βουλευτής τούς προσλάμβανε ή τούς βυσμάτωνε στον στρατό, είχαν ξεχάσει τον πατριωτισμό τους και τον εθνικισμό τους.

Και ψηφίζουν χρυσή αυγή. Όχι μόνο την ψηφίζουν, αλλά και αγωνίζονται για την οργάνωση, κυρίως με ιντερνετικές εκστρατείες, πιο ξεδιάντροποι από τα χειρότερα κομματόσκυλα των δεκαετιών τού 1980 και 1990, αθωώνοντας κάθε παράπτωμα των ναζιστών βουλευτών και μελών με ζήλο που δεν έδειξαν ποτέ για αυτούς που τόσα χρόνια τούς εξυπηρετούσαν. Τώρα μιλάει η εκδίκηση. Δηλαδή, οι φίλοι μας οι νεοχρυσαυγίτες θυμήθηκαν ότι είναι πατριώτες τώρα, που θίχτηκε το προσωπικό τους συμφέρον. Μπορεί να τύλιξαν το κίνητρό τους με μία σημαία, αλλά αυτό δεν τούς κάνει λιγότερο ιδιώτες. Με την αρχαιοελληνική έννοια. Την οποία ελάχιστοι από αυτούς γνωρίζουν.

Και τί έγινε που η οργάνωσή τους είναι ξεκάθαρα, απροκάλυπτα, ναζιστική; Τίποτα. Αθωώνουν την επιλογή τους λέγοντας ότι ο Στάλιν ήταν χειρότερος. Που σημαίνει ότι οι επιλογές τους είναι δύο. Σύλλογος φίλων Χίτλερ vs Σύλλογος φίλων Στάλιν. Ακόμα κι αν τούς δείξεις ότι υπάρχουν κι άλλες επιλογές, θα βρούνε κάποια ελαττώματα ώστε να συνεχίσουν να γαντζώνονται στη ναζιστική "ιδεολογία". Γι'αυτό και όταν κάποιος τούς θίγει την "πατρίδα", μία από τις βασικές απαντήσεις είναι "τότε να φύγεις", ενίοτε σε παραλλαγή τύπου "τότε να πας στο Ιράν, Αφγανιστάν" ή κάποια άλλη σκατότρυπα τού πλανήτη. Το ενδεχόμενο να κοιτάξουμε να βελτιώσουμε τον τόπο ή να συγκριθούμε με άλλον τόπο, που πάει κάπως καλύτερα; Έλα ρε! Σιγά!

Και τώρα; Τί γίνεται με όλους αυτούς που επικροτούν τη βία; Απέναντι στους φτωχούς και μη βίαιους μετανάστες (γιατί οι πλούσιοι και οι βίαιοι είναι άλλη ιστορία και μπορεί να αμυνθούν ή να αντεπιτεθούν). Απέναντι σε όσους διαφωνούν με την "ιδεολογία" τους, όπως οι μη ακροδεξιοί, οι ομοφυλόφιλοι, οι άθεοι, οι αλλόθρησκοι, οι καλλιτέχνες (εκτός από αυτούς που γουστάρουν χρυσή αυγή, οι οποίοι γίνονται καλλιτεχνάρες διαγαλαξιακής κλάσης, με σοβαρό λόγο και με ήθος); Απέναντι σε όσους γράφουν και μιλάνε σωστά; Απέναντι σε όποιον δεν γουστάρουν γενικώς;

Κατά πρώτο λόγο, θεωρώ ότι οι χρυσαυγίτες χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Η πρώτη αποτελείται από το ελάχιστο ποσοστό που είναι οι αυθεντικοί, βίαιοι, άγριοι. Αυτοί που ήταν έτσι από παλιά. Περήφανοι μισάνθρωποι, ναζιστοχουντικοί, θανατολάγνοι. Η δεύτερη κατηγορία, που είναι αυτή με το περισσότερο ενδιαφέρον, είναι οι προδομένοι. Αυτοί που τόσα χρόνια πίστευαν υποσχέσεις, που ψήφιζαν και έπαιρναν ψιχουλάκια ή περίμεναν μήπως πάρουν. Που είδαν ότι τα καρβέλια τελείωσαν και τα τρώνε άλλοι και δεν έμειναν ούτε τα ψιχουλάκια. Και που τώρα αισθάνονται οργή. Διότι προδόθηκαν. Που σημαίνει ότι τούς την έφερε ο δικός τους άνθρωπος. (Ο ξένος θα σε προδώσει; Duh!) Που σημαίνει ότι τόσα χρόνια νόμιζαν ότι είχαν κηδεμόνα που τούς πρόσεχε και ξαφνικά έφυγε και πήρε μαζί του τα καρβέλια.

Και τώρα, τί; Να προσπαθήσουν να αποκτήσουν ανεξάρτητη σκέψη; Να προσπαθήσουν να γίνουν πολίτες και να σκεφτούν για το σύνολο; Ή να ψάξουν για άλλο κηδεμόνα; Τί είναι το πιο εύκολο; Ο κηδεμόνας, που σκέφτεται και προσφέρει στα παιδάκια του, για να συνεχίσουν να έχουν το σπιτάκι τους, τη δουλίτσα τους, το αυτοκινητάκι τους και την τηλεορασίτσα τους. Αλλά δεν υπάρχει τέτοιος κηδεμόνας διαθέσιμος. Επόμενη επιλογή; Θα φέρω τον θείο μου τον πυροσβέστη, να σε δείρει. Και οι οργισμένοι φίλοι μας, έβαλαν τραμπούκους μέσα στη βουλή για να δείρουν τον κακό κηδεμόνα που πήρε μακριά τα ψίχουλα. Με άλλα λόγια, στ'αρχίδια τους (ή στις ωοθήκες, ανίστοιχα) για το τί γίνεται τριγύρω. Αυτοί θέλουν εκδίκηση, τίποτα άλλο. Διότι έτσι ξέρουν. Η συμμετοχή στα κοινά είναι μόνο όταν έχει εκλογές και η ψήφος πηγαίνει εκεί που συμφέρει προσωπικά τον καθένα.

Τί κάνουμε εμείς μ'αυτούς όμως; Κι όταν λέω "εμείς", εννοώ όλοι οι μη ναζιστές, ανεξάρτητα από τον πολιτικό χώρο (όσοι έχουν επιλέξει χώρο). Πώς αντιμετωπίζουμε αυτές τις ακραίες περιπτώσεις; Τούς ξεμπροστιάζουμε ως ναζιστές; Σιγά το πράγμα. Σαν να κλέβεις μπιμπερό από νήπιο. Και τί έγινε; Απαντάνε για τον Στάλιν, μπορεί να πούνε και κάτι τού στιλ "αυτή είναι η ιδεολογία μου κι αν σ'αρέσει" και να καθαρίσουν. Ξέρουν ότι η οργάνωσή τους είναι ναζιστική και δεν τούς πειράζει. Να μαζευτούμε και να τούς βαράμε όπου τούς πετυχαίνουμε; Ακόμα χειρότερη "λύση". Οι πραγματικά βίαιοι (και όχι οι κότες νεοχρυσαυγίτες που τα περιμένουν όλα έτοιμα από τον κηδεμόνα που λέγαμε) ζούνε για κάτι τέτοια λάθη. Θα εξαπολυθούν αντίποινα και δεν θα βγει τίποτα πέρα από σπασμένα κεφάλια εκατέρωθεν.

Εδώ υπάρχει κάτι που πρέπει να λάβουμε υπόψη. Οι περισσότεροι νεοχρυσαυγίτες είναι ανθρώπινα κουρέλια που δεν έχουν καταφέρει ποτέ τίποτα σημαντικό (με δεδομένο ότι περίμεναν τα πάντα από τον κηδεμόνα) και πολύ συχνά ήταν αντικείμενα χλευασμού. Στη χρυσή αυγή, βρήκαν ένα καταφύγιο για να τούς πάρουν στα σοβαρά. Εκεί δεν χρειάζεται να έχουν καταφέρει κάτι για να είναι σπουδαίοι. Αρκεί να έχουν γεννηθεί στα νότια τής βαλκανικής χερσονήσου. Τα κατορθώματα των υποτιθέμενων προγόνων τους είναι και δικά τους. Για τούς ναζί δε μιλάνε και πολύ, γιατί θέλουνε να φέρουνε κι άλλο κόσμο.

Όταν μιλάμε σοβαρά με κάποιο νεοχρυσαυγίτη, αυτόματα τον φέρνουμε στο ίδιο ύψος. Τραγικό λάθος. Κάποιος άνθρωπος που έχει περάσει τη ζωή του διαβάζοντας και προσπαθώντας να κρατήσει το μυαλό του ανοιχτό και να αναπτύξει ιδέες που θα μοιραστεί ώστε να εμπλουτιστεί και να βελτιωθεί ως άνθρωπος, γίνεται να μιλήσει σοβαρά με κάποιον που νομίζει ότι το DNA του είναι 100% καθαρό και με τη χώρα προέλευσης που γουστάρει, σαν να είναι σταφύλια; Άνθρωπος που ενδιαφέρεται για λύσεις που θα βοηθήσουν όλους τούς ανθρώπους να είναι όσο καλύτερα γίνεται και να έχουν ίσα δικαιώματα, μπορεί να μιλήσει σοβαρά με κάποιον που κρίνει τα εγκλήματα σύμφωνα με την καταγωγή τού εγκληματία; Τί μπορεί να αποκομίσεις εκθέτοντας τη μόρφωσή σου (και όχι την εκπαίδευση) σε έναν βόθρο; Θα αλλάξει η σύσταση των περιεχομένων τού βόθρου; Ίσως και να γίνεται, αλλά τον χρόνο που θα περνούσες προσπαθώντας να μετατρέψεις τον βόθρο σε δεξαμενή, θα μπορούσες να τον εκμεταλλευτείς βελτιώνοντας τον εαυτό σου και, κατ'επέκταση, την κοινωνία που ζεις. Γιατί να υποτιμάς τούς κόπους σου έτσι;

Για τούς νεοχρυσαυγίτες, χλευασμός και μόνο χλευασμός. Να μην ξεχάσουν ποτέ ότι ήταν και είναι ένα μάτσο σκουπίδια με ρούχα. Λεκτική βία, χτυπήματα εκεί που πονάνε πραγματικά. Διότι ξέρουν τί είναι, όσο κι αν προσπαθούν να κρυφτούν (από τον εαυτό τους κυρίως). Να τούς θυμίζουμε πόσο ηλίθιοι είναι, να συνεχίσει να τούς κυνηγάει αυτό που αγωνίζονται να αποφύγουν. Ποιο θα είναι το κέρδος μας; Δεν ξέρω. Αλλά είμαι σίγουρος ότι πίσω από κάθε κρύο χρυσαυγίτικο σχόλιο γραμένο σε ανορθόγραφα γκρίκλις με "χαχαχα" και self-like, κρύβεται κάποιος φουκαράς που πονάει. Ας συνεχίσει να πονάει, λοιπόν, αφού έτσι επέλεξε. Αφού δεν αντέχουν το χιούμορ και τη νοημοσύνη, ας τα χρησιμοποιήσουμε εναντίον τους.

http://youtu.be/qWE5D5iyVcA?t=23m38s