Ενισχύστε το θράσος μας

Επιτρέψτε μου να σάς συστήσω. Από εδώ μερικά από τα ιερά υλικά που θα κατασκευάσουν τον ιερό ναό τού άγιου Γεώργιου, ο οποίος υπάρχει ήδη, αλλά είπαμε να το μεγαλώσουμε διότι, ρε παιδί μου, πάνε καλά οι δουλειές και θέλουμε μεγαλύτερο μαγαζί, να χωράει πιο πολύ κόσμο. Από εκεί, αυτοί στους οποίους απευθύνεται η προστακτική. Δηλαδή, οι μεγαλοπαπάδες, οι μεγαλομοναχοί, αυτοί που έχουν τα λεφτά για να ενισχύσουν την διέγερση, εεε, την ανέγερση τού ιερού αυτού ναού. Άντε καλά, πλάκα κάνω. Οι συνταξιούχοι, οι μερικώς απασχολούμενοι υπάλληλοι, οι εντελώς απασχολούμενοι -και όχι ιδιαίτερα καλοπληρωμένοι- υπάλληλοι, οι αυτοαπασχολούμενοι -τρέχοντες και τρέμοντες κάθε που τελειώνει ο μήνας- επαγγελματίες και γενικότερα άνθρωποι που δεν τούς περισσεύουν και πολλά, αλλά δεν παραλείπουν να τα στάζουν πού και πού στην εκκλησία, έτσι, "για το καλό". Τίνος το καλό, δεν μπορώ να καταλάβω. Αν το σκέφτονταν λίγο, θα το έκαναν;





Το παλιό μαγαζί. Καθόλου ευκαταφρόνητο σε μέγεθος, μάλλον θα χρησιμοποιηθεί σαν αποθήκη για τα νέα εμπορεύματα όταν ετοιμαστεί το καινούργιο.


Τα μοναστήρια στο άγιο όρος έχουν ξεπατωθεί να διεκδικούν εκτάσεις γης και δεν τούς νοιάζει αν θα ξεσπιτώσουν ή αν θα καταστρέψουν τούς ανθρώπους που ζουν κι εργάζονται ήδη εκεί. Το ξέραμε ότι η εκκλησία είναι υπέρ των αστέγων, αλλά όχι και να προσπαθεί να δημιουργήσει καινούργιους.


Βέβαια, βρίσκουν και τα κάνουν. Οι άνθρωποι είναι μαζί τους. Υπάρχει και το κλασικό επιχείρημα "εγώ πάω στην εκκλησία για μένα, όχι για τούς παπάδες". Εντάξει, σεβαστό. Σκέψου όμως κάτι άλλο. Αυτοί οι ίδιοι, που είναι μέσα και είναι η δουλειά τους, φέρονται έτσι, χωρίς φόβο θεού, χωρίς σεβασμό στα τέκνα τού θεού. Και είναι μέσα στα πράγματα. Μήπως ξέρουν κάτι παραπάνω; Δε σε πονηρεύει λίγο αυτό; Αν ο ιδιοκτήτης μίας πιτσαρίας σού έλεγε στα μούτρα ότι δεν αντέχει την πίτσα, θα ξαναπήγαινες να φας εκεί; Εδώ γιατί είσαι τόσο επιεικής;



Εντάξει, το κάνεις για την ψυχή σου. Πολύ καλό αυτό. Υπάρχει έρευνα που αποδεικνύει ότι όσοι πιστεύουν, έχουν την τάση να ζουν περισσότερο. Τί τούς χρειάζεσαι τούς καλοπληρωμένους ιερούς ναούς και τούς καλοθρεμμένους παπάδες; Δεν εκφράζεσαι αρκετά από μόνος σου;



Αλλά πρέπει να βλέπουμε παντού εχθρούς. Υπάρχουν ΜΜΕλέγχου που με κάθε αποκάλυψη τής απατεωνιάς των ιερέων και τής θρησκείας γενικότερα, σπεύδουν να ανακαλύψουν εχθρούς και να κραυγάσουν για τις επιθέσεις που δέχεται η ορθοδοξία. Δηλαδή, η σωστογνωμία. Από ποιους; Μάλλον από τούς λαθογνώμους ή λαθογνώμονες ή όπως αλλιώς θέλει να το θέσει κάποιος.




Η Χρυσούπολη έχει δύο εφημερίδες. Η μία έχει αναφέρει ότι έστω και ένα γεροντάκι να έχει μείνει ακέραιο στο άγιο όρος, πρέπει να προστατευτεί η περιοχή. Δηλαδή, όλοι οι άλλοι να αλωνίζουν; Μήπως στην προσπάθεια να κρατηθεί η ορθοδοξία ψηλά στην αντίληψη των ανθρώπων, ξεχάσαμε τούς ανθρώπους; Μπερδέψαμε τις προτεραιότητες; Όπως αναφέρεται μία ανησυχία στην δεύτερη εφημερίδα, οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν φταίει η εκκλησία. Εγώ γιατί νομίζω ότι έχει κάποια συμμετοχή; Κι αν δεν φταίει, γιατί δεν κάνει τίποτα για να διορθώσει την κατάσταση, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις κάνει τα πάντα για την επιδεινώσει;



Έχουμε καταντήσει να δίνουμε βάση σε σύμβολα και να ξεχνάμε την ουσία. Ποια είναι η ουσία; Να ζούμε όλοι όσο γίνεται καλύτερα. Και το "όσο γίνεται καλύτερα", προσωπικά το ορίζω ως την κατάσταση στην οποία αισθανόμαστε ότι έχουμε τις λιγότερες δυνατές ανάγκες για να καλύψουμε. Έχουμε καλύψει τις βασικές ανάγκες μας έτσι ώστε να μπορούμε να τρέξουμε και να φωνάξουμε για να υπερασπιστούμε τις ανάγκες των παπάδων;



Σε παρακαλώ, αναγνώστη που διαφωνείς -και πολύ καλά κάνεις, εφόσον δεν εκφράζεσαι από τα λόγια μου-, μη με παρεξηγείς. Δε μιλάω έτσι επειδή μισώ τούς ανθρώπους. Το αντίθετο. Θα ήθελα να είμαι σε ένα μέρος όπου όλοι θα αισθανόμασταν όμορφα (χωρίς να είμαστε μαστουρωμένοι) και όταν υπάρχουν θεσμοί που υποτίθεται ότι ενώνουν σε ένα κλίμα αγάπης τούς ανθρώπους, αλλά ουσιαστικά κάνουν το αντίθετο, δεν μπορώ. Κάποτε τα πίστευα κι εγώ αυτά, αλλά έφτασα να αισθάνομαι τόσο κορόιδο... Η παρακάτω φωτογραφία είναι αφιερωμένη σε όλους τούς ανθρώπους. Με την ελπίδα ότι θα αρχίσουμε να είμαστε άνθρωποι (άνω θρώσκω = κοιτάω ψηλά) και θα πάψουμε να προσκυνάμε το τίποτα.