Πέμπτη 29 Μαΐου 2008

Μεταδίδομαι, άρα υπάρχω


Είναι περίεργη η δύναμη τής εικόνας. Πόσο μάλλον τής εικόνας με ήχο. Πόσο μάλλον τής εικόνας με ήχο, που για να την δεις, κατεβάζεις τούς διακόπτες τού εγκεφάλου σου και απενεργοποιείς τις άμυνές του για να παρακολουθήσεις απερίσπαστος αυτά που έχει να σού δείξει και να σού πει και που αποτελούν τη μεγαλύτερη αλήθεια, μεγαλύτερη και από τούς Sex Pistols, γκέγκε;
.
.
Κι αν κάποιος τύχει να εμφανιστεί στην τηλεόραση; Μπορεί να το διαχειριστεί όπως πιστεύει. Πολλοί πιστεύουν ότι αποκτούν υπόσταση και κύρος και γίνονται αληθινοί μόλις εμφανιστούν στην τηλεόραση. Και αυτόματα, το κατόρθωμά τους περνάει πρώτο στο βιογραφικό τους. Μπορεί να είναι κάποιος που οι 14 γονείς του, τα 47 αδέρφια του και τα 72 παιδιά του σκοτώθηκαν σε ΕΝΑ τροχαίο και τώρα πρέπει να συντηρήσει τα 4 παιδιά του που απέμειναν. Κι έρχεται και ξεκινάει να μιλάει λέγοντας "είμαι αυτός/η κοπέλα που έδειξε το Alter" κι εφόσον σε έδειξε το Alter, είμαι υποχρεωμένος να σε ξέρω και αν πω ότι δεν βλέπω τηλεόραση και δε σού δίνω τίποτα, θα με κοιτάξεις και υποτιμητικά. Το ότι οι περισσότεροι τού είδους είναι απλοί απατεώνες και απαλλάσσονται από την αναπηρία τους και την κακομοιριά τους μόλις απαντήσεις στην προτεταμένη τους παλάμη σηκώνοντας το κεφάλι για να την ξαναφορτωθούν στο επόμενο μαγαζί, δε λέει τίποτα. Κάποιος που έχει πρόβλημα, φαίνεται. Δεν χρειάζεται η κωλοτηλεόραση για να με ενημερώσει.
.
.
Μπορεί να είναι κάποιο τσίρκο, που η αφίσα του αναφέρει το όνομά του και το εκπληκτικό γεγονός τής παρουσίας του στην τηλεόραση. Ούτε σε ποιο κανάλι μάς λέει. Απλά ότι κάποια στιγμή θα το έδειξε η τηλεόραση. Αυτά που μαθαίνουμε από το internet όμως, δε μάς τα λέει. Λογικό. Ποιος ξέρει τί τράβηξαν τα τέως άγρια ζώα μέχρι να εξημερωθούν. Ποιος ξέρει τί συμβαίνει στα παρασκήνια και τί εκμετάλλευση υπάρχει, που δεν είναι ορατά με γυμνή κάμερα. Και γιατί να ψάξουμε και για άδειες; Τί μάς νοιάζει; Δεν φτάνει που μάς έδειξε η τηλεόραση;
.
.
Μπορεί να είναι κάποιο οποιοδήποτε προϊόν. Ένα κόσμημα, μία οδοντόκρεμα, ένα φάρμακο, ένα παπούτσι, ένας δονητής, ένα ξεσκονόπανο. Θα το δεις. Θα το αναγνωρίσεις. Θα το πάρεις. Και, βέβαια, θα το καλοπληρώσεις, διότι κάποιος πρέπει να πληρώσει και τα έξοδα των διαφημίσεων. Φιλαράκι, αγοράζεις τηλεοπτικό χρόνο, αγοράζεις δύναμη, ισχύ, η αγορά σου είναι επώνυμη κι εσύ ο περήφανος αγοραστής. Μπορείς να κοιτάς τούς άλλους στα μάτια ή και αφ'υψηλού, αν εκείνοι δεν έχουν αγοράσει το προϊόν που διαφημίζεται στην τηλεόραση.
.
.
Έτσι είναι. Μόνο αυτά που έχει δείξει η τηλεόραση είναι αυτα που υπάρχουν. Δεν έχω να πω τίποτα περισσότερο για επίλογο. Μόνο να σάς προτείνω να δείτε το Zeitgeist - the movie, κυρίως προς το τέλος, εκεί που μιλάει για την τηλεόραση. Δε νομίζω ότι θα μπορούσα να τα πω καλύτερα. Αν και όλη η ταινία είναι συγκλονιστική κατά την γνώμη μου. Αλλά τί σημασία έχει; Μήπως με έδειξε η τηλεόραση;

Δεν υπάρχουν σχόλια: