Το χειρότερο που μπορούν να πάθουν

Εντάξει, το ξέρουμε. Από ανθρώπους που συναγωνίζονται σκληρά μεταξύ τους για το βραβείο πνευματικής ανυπαρξίας και ανεμοδαρμένης ελαφρότητας, δεν περιμένεις να αποκομίσεις οτιδήποτε παρακολουθώντας τους. Αλλά να αποκαλεί εργατικό ατύχημα το ότι μία τηλετίποτα σήκωσε την φούστα της και φάνηκε ο κώλος της (και παράλληλα, πολλοί όρχεις σε κατάσταση πανικόβλητης αλλοφροσύνης και αντανακλαστικής αυτοάμυνας, σταμάτησαν προσωρινά να παράγουν σπερματοζωάρια και τεστοστερόνη), αυτό νομίζω ότι αποτελεί πρόκληση. Από ανύπαρκτους που δεν έχουν δουλέψει ποτέ σε συνθήκες τέτοιες που να ξέρουν τί είναι ένα εργατικό ατύχημα και τί μπορεί να αφήσει.

Εντάξει μωρέ, αυτοί θα αλλάξουν τον κόσμο; Τί περιμένεις τώρα, κουλτούρα;

Ναι, ρε ηλίθια εσωτερική φωνή με τον εκνευριστικό σου αντίλογο. Περιμένω πολιτισμό. Άνθρωποι κάθονται και βλέπουν αυτά τα πράγματα και νομίζουν ότι είναι σημαντικά και άξια συζήτησης. Δε γουστάρω οι άνθρωποι με τούς οποίους βρίσκομαι στην ίδια περιοχή (άσχετα αν συναναστρέφομαι μαζί τους ή όχι, η "κουλτούρα" τους με επηρεάζει) να τηγανίζουν τον εγκέφαλό τους έτσι. Αξίζουν πολλές ευκαιρίες για να ενημερώνονται καλύτερα. Και για να βλέπουν πράγματα με ενδιαφέρον.

Σιγά ρε μάστορα. Εσύ θα κρίνεις τί είναι ενδιαφέρον; Ό,τι γουστάρουν βλέπουν.

Αυτό, κατάλαβες ότι είναι άκυρο πριν το ολοκληρώσεις. Λάθος. Αν το μεσημέρι τα κανάλια έδειχναν ρεπορτάζ από μέρη στα οποία γίνονται πραγματικά εργατικά ατυχήματα, εικόνες από άλλα μέρη τού πλανήτη (μπορεί να είμαστε το λίκνο τού πολιτισμού και πίπες, αλλά υπάρχουν και σε άλλα μέρη άνθρωποι) (αλήθεια), μουσική ενημέρωση για όλα τα είδη και όχι μόνο για τον απόπατο των κυνοκομείων, ακόμα και κάποια απλά μαθήματα ξένων γλωσσών, θα μπορούσαν να προσφέρουν κάτι στους τηλεθεατές τους. Αδιανόητο, έ;

Εννοείται. Ποιος θα καθήσει να δει αυτές τις βλακείες που λες;

Δυστυχώς, ο κόσμος βλέπει στην τηλεόραση αυτά που τού δείχνουν. Οπότε, αν κάποια στιγμή όλα τα κανάλια άρχιζαν να προβάλλουν κάτι διαφορετικό, που θα άνοιγε λίγο την αντίληψη των τηλεθεατών, ίσως να άλλαζε η κατάσταση. Αλλά, τελικά, πράγματι λέω βλακείες. Ποιος εξουσιαστής/σφετεριστής θέλει να δει τούς υποτακτικούς του να ξυπνάνε και τελικά να τον φτύνουν στη μούρη και να ελευθερώνονται; Τελικά, καλά που υπάρχει και το ίντερνετ και ας προσπαθούν να το υποβαθμίσουν με κάτι δρουζοεκπομπές.

Υ.Γ. Στις 15 Μαρτίου, είναι η πρώτη ετήσια Z-day. Περισσότερα, στα μπάνερ ψηλά (Zeitgeist movement), ενώ μέσα στις επόμενες μέρες θα υπάρξει και ανάρτηση από μένα.