Το χρονικό μίας near death experience

Όταν το είδα, σοκαρίστηκα. Δεν πίστευα ότι ήταν τόσο άσχημα. Αλλά ας το πάρουμε από την αρχή.

Ξεκινήσαμε το πρωί, εγώ κι ο Παναγιώτης, για να πάμε στην Κέρκυρα για τα τρία λάιβ που είχαμε κανονισμένα. Βροχή κι ομίχλη σε κάποια σημεία τού δρόμου. Γύρω στα 15 με 20 χιλιόμετρα μετά την Καβάλα, έχασα τον έλεγχο, χτυπήσαμε στις μπάρες στα αριστερά, στριφογυρίσαμε, χτυπήσαμε λίγο και στα δεξιά και σταματήσαμε στην άκρη. Βγήκαμε αμέσως, τρέμοντας. Από πίσω, δε φαινόταν να είχε γίνει μεγάλη ζημιά. Σκεφτόμουν ότι ίσως μπορούσαμε να συνεχίσουμε. Αλλά μετά είδα αυτό που φαίνεται στη φωτογραφία.

Δεν χτυπήσαμε. Ούτε καν ταρακουνηθήκαμε. Δηλαδή, έτσι νομίζω. Οι αερόσακοι δεν άνοιξαν. Τα πράγματα που είχαμε μέσα, ενισχυτής, κιθάρες, μπάσο κλπ, δεν έπαθαν απολύτως τίποτα. Αλλά το αυτοκίνητο είναι σακατεμένο. Πρέπει να έχει πάνω από €3000 ζημιά. Αλλά το σοκ ήταν μεγάλο. Όταν συνήρθαμε λίγο και το αντιμετωπίσαμε κάπως πιο ήρεμα, μπορέσαμε να κάνουμε και λίγο πλάκα, αλλά εμείς ξέρουμε τί τραβήξαμε. Και ευτυχώς που ο Παναγιώτης είναι πυροσβέστης και έχει εκπαιδευτεί σε τέτοιες καταστάσεις, αν και όχι τόσο στην αντιμετώπιση από μέσα. Όσοι ήρθαν είχαν ιστορίες από τη συγκεκριμένη στροφή. Σχεδόν όλοι είπαν ότι είχαμε άγιο.

Θα μού επιτρέψετε να διαφωνήσω. Με μία πρόχειρη ματιά στο μπλογκ, καθένας μπορεί να διαπιστώσει εύκολα ότι είμαι άθεος, ακόμα και αν αυτή είναι η πρώτη φορά που το γράφω έτσι ξερά. Αυτόματα, αυτό σημαίνει ότι αποκλείω το ενδεχόμενο να παρενέβη κάποιος άγιος ή να παρέλειψε κάποιος άγιος να παρέμβει για να αποτρέψει το τρακάρισμα. Γιατί να σώσει εμένα ο άγιος και να αφήσει κάποιους πιστούς να πεθάνουν, όπως έχει συμβεί πολλές φορές; Με ποια κριτήρια σώζουν οι άγιοι; Δεν μπορώ να δεχτώ ότι είχα άγιο, χωρίς να αναρωτηθώ γιατί. Με προφανές αποτέλεσμα να απορρίψω την εξήγηση.

Και ο δρόμος γλυστρούσε. Δύσκολο να βρεις κάποιο δρόμο να μη γλυστράει με αυτό το σπαστικό ψιλόβροχο που έριχνε εκείνη την ώρα. Αλλά αυτό το ξέρεις, δεν το ξέρεις; Δεν είναι η πρώτη φορά που οδηγείς εκεί πάνω. Ξέρεις ότι πρέπει να προσέχεις παραπάνω. Δεν μπορεί να τα ρίχνεις όλα στον δρόμο και στις κακοτεχνίες.

Η ευθύνη για αυτό που συνέβη είναι, αν όχι αποκλειστικά, σε συντριπτικό ποσοστό δική μου. Αν πήγαινα λίγο πιο αργά, δε νομίζω ότι θα είχε συμβεί κάτι τέτοιο, ακόμα και στον δρόμο που γλυστρούσε. Μπορεί να είχαμε κανένα ψιλό μπέρδεμα, αλλά θα ανακτούσα τον έλεγχο σχετικά εύκολα. Από την άλλη, αν πήγαινα πιο γρήγορα, υπήρχε σοβαρή πιθανότητα να κάνουμε τούμπες αντί για σβούρες. Κι επίσης, φορούσαμε και τις ζώνες. Δεν έχει να κάνει με κανέναν άγιο, αλλά αποκλειστικά με τον τρόπο με τον οποίο οδηγώ. Και αποφεύγω να περνάω τα 120. Πάνω στη στροφή, ίσως να πήγαινα πιο γρήγορα από το κανονικό, αλλά όχι πολύ πιο γρήγορα.

Δεν είμαι σίγουρος γιατί τα γράφω αυτά εδώ πέρα τώρα. Μπορεί για να δώσω κάποιο δίδαγμα; Δεν ξέρω, νομίζω ότι δεν σκέφτομαι ακόμα πολύ καθαρά. Έχουν περάσει 8 ώρες από το τρακάρισμα (και όχι ατύχημα, διότι η λέξη "ατύχημα" υποδηλώνει ότι δεν υπήρχε υπαίτιος). Μην τρέχετε πολύ. Δηλαδή, τρέξτε, μέχρι εκεί που αισθάνεστε άνετα με το αμάξι. Όχι παραπάνω. Κι όταν βρέχει, επιβραδύνετε γύρω στα 20 χιλιόμετρα από το όριο τής άνεσής σας. Μπορεί να μη σωθεί το αυτοκίνητο (πράγμα αρκετά οδυνηρό), αλλά θα σάς δώσει κάποια παράταση για να μπορέσετε να σκεφτείτε τί δεν κάνατε καλά (πράγμα επίσης οδυνηρό, αλλά καλύτερο σε σχέση με άλλα) και να το προσέχετε την επόμενη φορά.