Όταν τα άλλα αποτυγχάνουν, δοκίμασε με ενοχές

Γουάου! Δείτε τί διάβασα σε ένα στάτους (στο δικό μου) στο Φέιζμπουκ!

"Γεια σου μαμά.
Είμαι ένα έμβρυο. Δε με ξέρεις ακόμα, είμαι μόνο μερικών εβδομάδων.
Δεν έχω όνομα, μαμά, είμαι μόνο ένα έμβρυο. Δεν ξέρω τί μαλλιά και μάτια έχω και δεν ξέρω αν θα έχω μπαμπά. Επίσης, δεν έχω ιδέα για το τί θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω, διότι, όπως είπαμε, είμαι ένα ρημάδι έμβρυο.

Σημέρα έμαθες ότι....................................................................... είσαι έγκυος μαμά. Και δεν το χάρηκες, γιατί δεν είσαι έτοιμη για μία τέτοια αλλαγή ακόμα.

Σήμερα είπες στον μπαμπά για μένα. Ούτε αυτός ήταν χαρούμενος, μαμά. Κάθησε και μίλησε μαζί σου ήρεμα και έδειξε ότι είναι μαζί σου και σε στηρίζει. Συμφωνήσατε ότι η οικονομική σας κατάσταση δεν σάς επιτρέπει να συντηρήσετε άλλον έναν άνθρωπο, γιατί έχετε κάτι υπουργούς και τραπεζίτες να στηρίξετε πρώτα. Γιατί δε σε χτύπησε ο μπαμπάς, μαμά; Και τώρα πώς θα μπορέσουμε να χειραγωγήσουμε την γνώμη τού κόσμου στο Φέιζμπουκ;

Πάνε τρεις μέρες που σταμάτησες να μού μιλάς. Όχι ότι μιλούσες σε μένα πριν, αλλά έτσι είχα καταλάβει. Δεν καταλαβαίνω και πολλά, γιατί, ας μην ξεχνάμε, είμαι απλώς ένα έμβρυο. Και τώρα μιλάς με έναν γιατρό, μαμά. Μη ρωτάς πώς το ξέρω, αν και έμβρυο. Εδώ κοιτάμε να εκβιάσουμε μερικά δάκρυα ευαίσθητων ψυχών στο Φέιζμπουκ.

Τώρα δεν είμαι στον παράδεισο (διότι δεν βαπτίστηκα), αλλά η επιστήμη θα με χρησιμοποιήσει για έρευνες που μπορεί να σώσουν πολύ κόσμο στο μέλλον. Δεν ξέρω αν ήθελα να αντικρύσω χαμόγελα, ήλιους και να γίνω γιατρός. Και δε μού πέφτει και λόγος τελικά, γιατί είμαι μόνο ένα έμβρυο, ενώ εσύ είσαι ένας ολοκληρωμένος ελεύθερος άνθρωπος, που δεν μπορεί για ένα λάθος να αλλάξεις ολόκληρη την καθημερινότητά σου, πόσο μάλλον όταν ήδη δυσκολεύεσαι να συντηρήσεις τον εαυτό σου. Όλοι αυτοί που κράζουν για να έχουν λόγο στο σώμα σου, μαμά, ξέρεις πού θα ήταν αν γεννιόμουν; Σίγουρα δεν θα σε βοηθούσαν, μαμά. Θα συνέχιζαν το έργο τής χειραγώγησης μέσω τού φόβου και τής ενοχής.

Άσε που κι εγώ δεν θα ήθελα να γεννηθώ κάτω από τέτοιες συνθήκες. Δεν θα μπορούσες να μού δώσεις αυτά που θα ήθελες και θα είχες ενοχές γι'αυτό. Άσε που κι εγώ, σκατά γιατρός θα γινόμουν αν αναγκαζόμουν να παρατήσω νωρίς το σχολείο για να δουλέψω. Αλλά θα είχες σώσει μια ζωή, κατά τ'άλλα."

Κάθε έκτρωση είναι επιλογή. Πρώτα τής γυναίκας και μετά τού εμπλεκόμενου άνδρα (αν υπάρχει τέτοιος και δεν πρόκειται για περίπτωση βιασμού, ας πούμε). Κανενός άλλου. Ας κρατήσει καθένας τούς φόβους και τις ενοχές του για την πάρτη του, χωρίς να προσπαθεί να τις επιβάλλει σε άλλους ανθρώπους.

Δημοσίευσέ το αν είσαι υπέρ τής ελευθερίας τής επιλογής. Και για τούς άλλους, όχι μόνο για σένα. Ή μην το δημοσιεύεις και καθόλου, δεν θα πάθει κανείς τίποτα.

Ο τελευταίος ψηφοφόρος 2: Επιχείρηση Διάσωση

 Και επιτέλους, η συνέχεια τής επικής υπερπαραγωγής είναι εδώ, με περισσότερη δράση, ένταση και πάθος!

***ΠΡΟΣΟΧΗ***

Αν δεν έχετε δει την πρώτη ταινία, πηγαίνετε εδώ και δείτε την, για να μπορέσετε να απολαύσετε τη συνέχεια καλύτερα!

Έλα, πάρε φωτογραφίες να γουστάρεις!

Πριν από λίγο καιρό, πήρα μία καινούργια κάμερα, για να μπορέσουμε να γυρίσουμε το σίκουελ τού Τελευταίου ψηφοφόρου σε HD (το κάναμε και έμειναν λίγες μέρες για να τελειώσω με την επεξεργασία). Η κάμερα τραβάει και φωτογραφίες. Ορίστε μερικά δείγματα, για την απόλαυσή σας!

Ξεκινάμε με μία σπουδαία ευκαιρία! Ποιος δεν θα ήθελε ένα πόδι για το σπίτι του;;

Συνεχίζουμε με μία ταλαίπωρη ταμπέλα κάπου στη Θεσσαλονίκη.

Και λίγο πιο μετά, διαπιστώνουμε ότι πράγματι, δεν τα πετάνε τα σκουπίδια.

Όχι, τα τοποθετούν προσεκτικά πίσω από τις πινακίδες. Ποιος είπε ότι αυτός ο τόπος δεν έχει ελπίδα;

Αν το είπε κανείς, κάνει foul. Foul Pasion σε foul έκδοση.

Συνεχίζουμε με τα αυτοκίνητα. Και διδασκόμαστε ήθος και ευελιξία συνάμα (διότι η θεία που το πάρκαρε, ζήτησε συγνώμη από τον επερχόμενο ποδηλάτη τού οποίου τη ζωή έκανε δύσκολη πριν πάει "βιαστική" στη δουλειά της).

Και τώρα, μία σειρά φωτογραφιών, που μού αρέσει να ονομάζω "η τριλογία τής Άννας-Μαρίας". Όχι πολύ ευφάνταστος τίτλος, αλλά κάθε τίτλος θα ωχριούσε μπροστά στο μαγευτικό περιεχόμενο.

Άννα-Μαρία 1: The first blood

Άννα-Μαρία 2: The revenge

Άννα-Μαρία 3: We're not done yet

Ευχαριστούμε που μείνατε κοντά μας. Και τώρα μπορείτε να πηγαίνετε, δεν θα σάς χρειαστούμε άλλο.

Καιρός να μεγαλώσουμε το λεξιλόγιό μας

Έχει πάνω από δύο χρόνια που άρχισα να μελετάω εντατικά διάφορες γλώσσες. Είναι κάτι που πάντα μού άρεσε, αλλά ποτέ δεν είχα αξιωθεί να ξεκινήσω. Τελικά, με τη μελέτη, έφτασα σε σημείο να έχω αρκετές ικανοποιητικές στιγμές, όπου μπόρεσα να διαλεχθώ στα ισπανικά, τα γαλλικά, τα ρουμανικά, μέχρι και στα ιταλικά, που τα μελέτησα πολύ λίγο. Διαβάζοντας συμβουλές από διάφορες σελίδες, ψάχνω ασταμάτητα για τρόπους που θα με βοηθήσουν να μάθω περισσότερα σε λιγότερο χρόνο (αυτό λέγεται δημιουργική τεμπελιά). Και συνεχίζω να μελετάω, όσο γίνεται πιο συχνά.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να μελετήσουμε στο σπίτι μας, όποτε θέλουμε, με τον δικό μας ρυθμό. Δεν υπάρχει κάποιος τρόπος που να είναι ο καλύτερος. Καλύτερος είναι αυτός που μάς βολεύει. Κι ακόμα καλύτερα είναι όταν χρησιμοποιούμε πολλούς τρόπους και εκθέτουμε τον εαυτό μας στη γλώσσα που μάς ενδιαφέρει, όσο γίνεται περισσότερο κάθε μέρα. Αλλά μιλάμε για ενεργή έκθεση. Ορισμένοι απλοί τρόποι είναι οι εξής:

1. Μελέτη γραμματικής.

Παντού στο ίντερνετ υπάρχουν σελίδες ή και βιβλία για κατέβασμα, με την γραμματική τής γλώσσας που μάς ενδιαφέρει, όσο περίεργη κι αν είναι. Ψάχνουμε στο Google και βρίσκουμε αυτό που θέλουμε. Προσωπικά, βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρουσα τη μελέτη τής γραμματικής, με δεδομένο ότι λύνει αρκετές απορίες για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η γλώσσα. Βέβαια, από μόνη της η γραμματική, δεν θα βοηθήσει και πολύ.

2. Μελέτη λέξεων.

Εδώ θα επιστρέψουμε στο τέλος τής ανάρτησης. Ένας τρόπος που με έχει βοηθήσει τρομερά να αναπτύξω το λεξιλόγιό μου είναι οι flashcards. Δηλαδή, κάρτες που από τη μία μεριά έχουν τη λέξη που θέλουμε να μάθουμε και από την άλλη τη μετάφρασή της. Έχοντας μερικές κάρτες μαζί μας (που μπορούμε να φτιάξουμε εύκολα, με τη βοήθεια ενός λεξικού), μπορούμε να μελετήσουμε ενώ περιμένουμε το λεωφορείο, μέσα σε αυτό, ενώ περιμένουμε να μάς απαντήσει ο υπάλληλος από το τμήμα βλαβών, ενώ περιμένουμε να τελειώσουν οι διαφημίσεις και γενικά, χάρη σε αυτόν τον απλό τρόπο, μπορούμε να μετατρέψουμε το νεκρό χρόνο μας σε δημιουργικό.

Βέβαια, δεν είναι απλό να φτιάξουμε εκατοντάδες κάρτες και να τις κουβαλάμε μαζί μας. Και εδώ έρχονται προγράμματα όπως το Anki για να μάς λύσουν τα χέρια. Το πρόγραμμα υπάρχει σε διάφορες πλατφόρμες και μπορούμε να το έχουμε στον υπολογιστή και στο τηλέφωνό μας. Τις τράπουλες που μελετάμε (και υπάρχουν αρκετές για κατέβασμα ή μπορούμε να φτιάξουμε τις δικές μας), μπορούμε να τις συγχρονίσουμε, έτσι ώστε τη μελέτη που ξεκινήσαμε στο λεωφορείο, να τη συνεχίσουμε στο σπίτι.

3. Ενεργή συμμετοχή.

Ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που υπάρχουν στην διαδικασία τής εκμάθησης μίας γλώσσας και χρειάζεται να ξεπεράσουμε, είναι ο φόβος τού λάθους, που μάς αποτρέπει από το να μιλήσουμε. Επειδή δεν είμαστε σίγουροι ότι θα μιλήσουμε σωστά ή επειδή φοβόμαστε ότι θα μάς κοροϊδέψουν. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σταματήσουμε να το σκεφτόμαστε και να αρχίσουμε να μιλάμε. Όπως δεν γελάμε με κάποιον που προσπαθεί να μάθει ελληνικά και κάνει λάθη, έτσι κι εκείνοι δεν θα γελάσουν μαζί μας όταν κάνουμε λάθη. Το πολύ πολύ να μάς ρωτήσουν τί εννοούμε αν δεν καταλάβουν τί είπαμε. Βέβαια, υπάρχουν και περιπτώσεις όπου θα αντιμετωπίσουμε γέλια, αλλά αυτά θα είναι γέλια έκπληξης περισσότερο. Τον Μάιο, στο Βουκουρέστι (όπου φτιάξαμε αυτήν εδώ την ταινία), σχεδόν κάθε φορά που μιλούσα ρουμανικά, όλοι γελούσαν. Αλλά όχι επειδή έκανα λάθη (έκανα, αλλά όχι πολλά). Προφανώς τούς φαινόταν παράξενο που ο ξεκάρφωτος που πάτησε για δεύτερη φορά στη Ρουμανία, να μπορεί να φτιάξει μερικές προτάσεις στη γλώσσα τους, που δεν είναι και δημοφιλής! Εντάξει, βοήθησε και το γεγονός ότι ήμασταν παρέα και γελούσαμε γενικώς.

Υπάρχουν κι αυτοί που γελάνε επειδή είναι βλάκες. Τα real life trolls. Αυτοί που, επειδή οι ίδιοι έχουν μηδενική δημιουργικότητα, επιθυμούν το ίδιο και για τούς άλλους. Η αντιμετώπιση που ενδείκνυται σ'αυτές τις περιπτώσεις (που δεν έχουν να κάνουν μόνο με τις γλώσσες), είναι η ίδια με τα ιντερνετικά τρολλ. Μην τα ταΐζετε. Αγνοήστε τα. Όσο βλέπουν ότι δεν σκοτίζεστε, θα βαρεθούν. Μην τούς βάζετε στη θέση τους, είναι ήδη αρκετά δυστυχείς.

Βέβαια, για να μπορέσετε να μιλήσετε, χρειάζεστε κι ανθρώπους. Κι αν δεν έχετε κοντά σας ανθρώπους που μιλάνε την γλώσσα; Βρε χαζά, αφού έχετε το ίντερνετ! Στο Livemocha, π.χ, υπάρχουν διάφορα μαθηματάκια (όχι και πολύ χρήσιμα για εκμάθηση) που σάς δίνουν την ευκαιρία να γράψετε και να εκφωνήσετε κείμενο στη γλώσσα που μελετάτε και να λάβετε αξιολόγηση από χρήστες τής σελίδας. Κι επίσης, μπορείτε να μιλήσετε με τούς χρήστες ζωντανά με το τσατ. Έτσι, μπορεί κάποιος να σάς βοηθήσει στα γερμανικά σας, ενώ τον βοηθάτε στα ελληνικά του. Βέβαια, όπως σε όλο το ίντερνετ, έτσι κι εδώ (και στα αντίστοιχα σάιτ) υπάρχουν αυτοί που μπαίνουν για να βγάλουν γκόμενα. Ε, εντάξει. Αγνοούμε και προχωράμε (εκτός κι αν γουστάρουμε κι εμείς!).

4. Παθητική συμμετοχή.

Για να μην παρεξηγηθούμε, μη φανταστείτε ότι βάζοντας ένα κανάλι στα γαλλικά να παίζει χωρίς να δίνετε σημασία, θα μάθετε την γλώσσα. Η ακρόαση ραδιοφώνου, εκπομπών, ταινιών και τραγουδιών βοηθάει πάρα πολύ, αλλά πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι, να ακούμε προσεκτικά και να προσπαθούμε να καταλάβουμε. Η πρόκληση είναι μεγάλη, αλλά θέλουμε να μάθουμε την γλώσσα γρήγορα και τα "this is a dog" δεν είναι ακριβώς πρόοδος.

Επίσης, υπάρχουν και οι μέθοδοι εκμάθησης που είναι σε αρχεία ήχου. Πολύ καλές μέθοδοι είναι αυτές τού Michel Thomas (ψάξτε τον, ίσως ο σπουδαιότερος καθηγητής γλωσσών που πάτησε στον πλανήτη), καθώς και οι σειρές FSI, που είναι διαθέσιμες για κατέβασμα. Πριν σακατέψω το αυτοκίνητο, εκμεταλλευόμουν τον χρόνο μου στον δρόμο για να μελετάω. Ο χρόνος των μετακινήσεων δεν είναι πλέον χαμένος χρόνος!

5. Κίνητρο

Όταν ήμασταν πιτσιρίκια, μάς έστειλαν στο φροντιστήριο για να μάθουμε αγγλικά. Δεν ξέραμε, δεν είχαμε κριτική σκέψη, απλώς πηγαίναμε. Για εμάς που δεν είμαστε πιτσιρίκια πλέον, είναι πιο εύκολο να μάθουμε την γλώσσα που θέλουμε, διότι έχουμε τα μέσα (το ίντερνετ, το οποίο είναι γεμάτο θησαυρούς) και το κίνητρο. Δηλαδή, επιλέγουμε να μελετήσουμε μία γλώσσα επειδή την γουστάρουμε ή επειδή θα μάς βοηθήσει στη δουλειά μας ή για λόγους που εμείς ξέρουμε καλύτερα. Κανείς δε μάς αναγκάζει. Και μπορούμε να μελετήσουμε όσο θέλουμε, όποτε θέλουμε. Μπορώ μέσα στην πρώτη εβδομάδα να μάθω να σχηματίζω τον απλό μέλλοντα, τον αόριστο και τον παρακείμενο, αν με ενδιαφέρει να το μάθω. Κανείς δε μού το απαγορεύει.

Όσον αφορά το λεξιλόγιο τώρα. Για μένα, είναι από τα πιο δύσκολα μέρη στην εκμάθηση μίας γλώσσας. Πολλές πληροφορίες και πώς να τις μάθεις; Αλλά είναι απαραίτητο να έχεις ένα πλούσιο λεξιλόγιο. Η εμπειρία τής συζήτησης σε μία άλλη γλώσσα γίνεται πολύ πιο απολαυστική έτσι. Πρόσφατα χρησιμοποίησα έναν απλό τρόπο για να σφηνώνω τις λέξεις στο κεφάλι μου και το αποτέλεσμα με ικανοποίησε περισσότερο απ'όσο θα περίμενα. Και αυτός ο τρόπος έχει να κάνει με την χρησιμοποίηση τής φαντασίας και των 5 βασικών αισθήσεων. Κατασκευάζουμε εικόνες που περιέχουν τη λέξη (έστω και διαστρεβλωμένη), μαζί με τη μετάφρασή της. Παραδείγματα: Η ολλανδική λέξη για το ρήμα "χάνω" είναι verliezen (φερλίζεν). Για να την μάθω, σκέφτηκα ότι είμαι σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό και ανησυχώ γιατί έχασα την βαλίτσα μου. Εντάξει, βαλίτσα και φερλίζεν δεν είναι ακριβώς ίδιες λέξεις, αλλά εμένα με βοήθησε και το ίδιο μπορεί να κάνει και για εσάς! Το ρήμα "μαγεύω", στα ολλανδικά πάλι (ναι, μ'αρέσουν και τα μελετάω κι αυτά!), είναι betoveren (μπετόφερεν). Εντάξει, εδώ νομίζω ότι είναι προφανές. Σκεφτόμαστε πώς ο Μπετόβεν μάγευε τούς ακροατές και η λέξη δεν ξαναφεύγει από τη μνήμη μας. Σε κάποιες λέξεις θα είναι πιο δύσκολο να γίνει αυτό, αλλά ακόμα και η πιο παράξενη και άσχετη εικόνα, μπορεί να λειτουργήσει θαυμάσια. Τα ρήματα "κοιτάω" και "παρακολουθώ", είναι kijken (κέικεν). Κάτσε και παρακολούθα το κέικ όπως ψήνεται και μόλις έμαθες άλλη μία λέξη. Πάμε παρακάτω!

(Μην ξεχάσετε να παρακολουθήσετε την ταινιάρα μας!)

The last voter / Ο τελευταίος ψηφοφόρος

Recently, we gathered and created this movie. You can see it here, with english subtitles. We hope that you will enjoy it!



Πρόσφατα μαζευτήκαμε και φτιάξαμε αυτήν εδώ την ταινία. Μπορείτε να την δείτε εδώ. Ελπίζουμε ότι θα την απολαύσετε!



Επίσης, κάνοντας κλικ εδώ, μπορείτε να μπείτε και στη σελίδα στο Φέιζμπουκ και να γίνετε θαυμαστές και επίσημα! Είμαι σίγουρος ότι θα είναι το πρώτο πράγμα που θα σκεφτείτε μόλις δείτε την ταινία!

Also, by clicking here, you can see the page on Facebook and become officially fans! I'm sure that it's gonna be the first thing you'll think of, after you watch the movie!

ΔΕΗ. Και διάφοροι άλλοι καρκίνοι.

Και με αυτές τις διακοπές ρεύματος, οι αγαπημένοι μας πολιτικοί (αν δεν τούς αγαπούσαμε δεν θα τούς ψηφίζαμε) θα σκεφτούν "όχι, όχι, ο κόσμος χρειάζεται το ρεύμα, ας δώσουμε στους καργιόληδες τής ΔΕΗ αυτά που ζητάνε". Βέβαια, θα αναγκαστούν, καθώς και οι ίδιοι οι πολιτικοί δεν θα έχουν ρεύμα στα σπίτια τους. Ας μην ξεχνάμε ότι η ΔΕΗ κόβει το ρεύμα χωρίς διακρίσεις. Ε;

Όποτε τού καυλώσει τού καθενός, κλείνει δρόμους και κατεβάζει διακόπτες. Εκεί που τούς παίρνει, βέβαια. Διότι, μπορεί να καμαρώνουμε για μέγα σφαγιαλέξανδρο, Λεωνίδα και Περικλή, αλλά όπως φαίνεται, αυτός που άφησε τούς περισσότερους απογόνους, ήταν ο Εφιάλτης.

Τυχερέ μου άνθρωπε

Τί να γράψεις που δεν έχει γραφεί; Απλώς θέλω να προσθέσω ότι, όταν ακόμα και μετά από την σοβαρή κατάσταση τής υγείας σου και το προχωρημένο τής ηλικίας σου, ο θάνατός σου σοκάρει και θλίβει τόσο πολύ, όλο τον κόσμο που παρακαλούσε να κρατηθείς, τότε κάτι έχεις κάνει πάρα πολύ σωστά. Και χαίρομαι πάρα πολύ που ο κόσμος τού το ανταπέδωσε πριν να είναι αργά. Όταν μεγαλώσω, θέλω κι εγώ να γίνω Βέγγος.

Το χρονικό μίας near death experience

Όταν το είδα, σοκαρίστηκα. Δεν πίστευα ότι ήταν τόσο άσχημα. Αλλά ας το πάρουμε από την αρχή.

Ξεκινήσαμε το πρωί, εγώ κι ο Παναγιώτης, για να πάμε στην Κέρκυρα για τα τρία λάιβ που είχαμε κανονισμένα. Βροχή κι ομίχλη σε κάποια σημεία τού δρόμου. Γύρω στα 15 με 20 χιλιόμετρα μετά την Καβάλα, έχασα τον έλεγχο, χτυπήσαμε στις μπάρες στα αριστερά, στριφογυρίσαμε, χτυπήσαμε λίγο και στα δεξιά και σταματήσαμε στην άκρη. Βγήκαμε αμέσως, τρέμοντας. Από πίσω, δε φαινόταν να είχε γίνει μεγάλη ζημιά. Σκεφτόμουν ότι ίσως μπορούσαμε να συνεχίσουμε. Αλλά μετά είδα αυτό που φαίνεται στη φωτογραφία.

Δεν χτυπήσαμε. Ούτε καν ταρακουνηθήκαμε. Δηλαδή, έτσι νομίζω. Οι αερόσακοι δεν άνοιξαν. Τα πράγματα που είχαμε μέσα, ενισχυτής, κιθάρες, μπάσο κλπ, δεν έπαθαν απολύτως τίποτα. Αλλά το αυτοκίνητο είναι σακατεμένο. Πρέπει να έχει πάνω από €3000 ζημιά. Αλλά το σοκ ήταν μεγάλο. Όταν συνήρθαμε λίγο και το αντιμετωπίσαμε κάπως πιο ήρεμα, μπορέσαμε να κάνουμε και λίγο πλάκα, αλλά εμείς ξέρουμε τί τραβήξαμε. Και ευτυχώς που ο Παναγιώτης είναι πυροσβέστης και έχει εκπαιδευτεί σε τέτοιες καταστάσεις, αν και όχι τόσο στην αντιμετώπιση από μέσα. Όσοι ήρθαν είχαν ιστορίες από τη συγκεκριμένη στροφή. Σχεδόν όλοι είπαν ότι είχαμε άγιο.

Θα μού επιτρέψετε να διαφωνήσω. Με μία πρόχειρη ματιά στο μπλογκ, καθένας μπορεί να διαπιστώσει εύκολα ότι είμαι άθεος, ακόμα και αν αυτή είναι η πρώτη φορά που το γράφω έτσι ξερά. Αυτόματα, αυτό σημαίνει ότι αποκλείω το ενδεχόμενο να παρενέβη κάποιος άγιος ή να παρέλειψε κάποιος άγιος να παρέμβει για να αποτρέψει το τρακάρισμα. Γιατί να σώσει εμένα ο άγιος και να αφήσει κάποιους πιστούς να πεθάνουν, όπως έχει συμβεί πολλές φορές; Με ποια κριτήρια σώζουν οι άγιοι; Δεν μπορώ να δεχτώ ότι είχα άγιο, χωρίς να αναρωτηθώ γιατί. Με προφανές αποτέλεσμα να απορρίψω την εξήγηση.

Και ο δρόμος γλυστρούσε. Δύσκολο να βρεις κάποιο δρόμο να μη γλυστράει με αυτό το σπαστικό ψιλόβροχο που έριχνε εκείνη την ώρα. Αλλά αυτό το ξέρεις, δεν το ξέρεις; Δεν είναι η πρώτη φορά που οδηγείς εκεί πάνω. Ξέρεις ότι πρέπει να προσέχεις παραπάνω. Δεν μπορεί να τα ρίχνεις όλα στον δρόμο και στις κακοτεχνίες.

Η ευθύνη για αυτό που συνέβη είναι, αν όχι αποκλειστικά, σε συντριπτικό ποσοστό δική μου. Αν πήγαινα λίγο πιο αργά, δε νομίζω ότι θα είχε συμβεί κάτι τέτοιο, ακόμα και στον δρόμο που γλυστρούσε. Μπορεί να είχαμε κανένα ψιλό μπέρδεμα, αλλά θα ανακτούσα τον έλεγχο σχετικά εύκολα. Από την άλλη, αν πήγαινα πιο γρήγορα, υπήρχε σοβαρή πιθανότητα να κάνουμε τούμπες αντί για σβούρες. Κι επίσης, φορούσαμε και τις ζώνες. Δεν έχει να κάνει με κανέναν άγιο, αλλά αποκλειστικά με τον τρόπο με τον οποίο οδηγώ. Και αποφεύγω να περνάω τα 120. Πάνω στη στροφή, ίσως να πήγαινα πιο γρήγορα από το κανονικό, αλλά όχι πολύ πιο γρήγορα.

Δεν είμαι σίγουρος γιατί τα γράφω αυτά εδώ πέρα τώρα. Μπορεί για να δώσω κάποιο δίδαγμα; Δεν ξέρω, νομίζω ότι δεν σκέφτομαι ακόμα πολύ καθαρά. Έχουν περάσει 8 ώρες από το τρακάρισμα (και όχι ατύχημα, διότι η λέξη "ατύχημα" υποδηλώνει ότι δεν υπήρχε υπαίτιος). Μην τρέχετε πολύ. Δηλαδή, τρέξτε, μέχρι εκεί που αισθάνεστε άνετα με το αμάξι. Όχι παραπάνω. Κι όταν βρέχει, επιβραδύνετε γύρω στα 20 χιλιόμετρα από το όριο τής άνεσής σας. Μπορεί να μη σωθεί το αυτοκίνητο (πράγμα αρκετά οδυνηρό), αλλά θα σάς δώσει κάποια παράταση για να μπορέσετε να σκεφτείτε τί δεν κάνατε καλά (πράγμα επίσης οδυνηρό, αλλά καλύτερο σε σχέση με άλλα) και να το προσέχετε την επόμενη φορά.

Αυτό δεν το κλέβεις

Υπάρχουν μερικά πράγματα...

...που κανένας πανάχρηστος αργόμισθος κομπλεξικός δεν μπορεί να βγάλει αναφερόμενα.

...που κανένας τιποτένιος καρπαζοεισπράκτορας δεν μπορεί να πυροβολήσει.

...που κανένας μαυροφορεμένος μπαμπούλας δεν μπορεί να τρομοκρατήσει με αιώνιες φωτιές και τερατάκια με κερατάκια.

...που κανένας θρασύτατος λωποδύτης δεν μπορεί να φορολογήσει μέχρι θανάτου.

...που κανένας βολεψάκιας τεμπελχανάς δεν μπορεί να κωλογλείψει για να βολευτεί σε μία θεσούλα σε βάρος ικανότερων, μόνο και μόνο για να βάλει τα δόντια του στα περισσεύματα από τα αποφάγια των λωποδυτών.

...που κανένας εγκεφαλοπλυμένος υποστηρικτής εταιριών νταβατζήδων και παραγεμισμένων καλοπληρωμένων αθληταράδων δεν μπορεί να μολύνει με τις ελεεινές ιδέες περί τιμημένων εσωρούχων και μεγάλων ιστοριών.

...που κανένας πατριωτάρας δεν μπορεί να κρατήσει πίσω με πρόσχημα το ένδοξο παρελθόν, αποφεύγοντας τις αναφορές στο ντροπιαστικό παρόν.

...που κανένας ευθυνόφοβος δεν μπορεί να κατηγορήσει για την προσωπική του αποτυχία.

Μάρτιος στο Παρίσι. Ωραία πράγματα! Και άνοιξη. Παντού. Επίσης ωραία.

Και τώρα ένα διάλειμμα

Και τώρα που πήρα φόρα και ξανάρχισα να ποστάρω στο μπλογκ, θα μοιραστώ μαζί σας μερικές ενδιαφέρουσες φωτογραφίες που έχω τραβήξει τον τελευταίο χρόνο. Όχι και πάρα πολλές. Δυστυχώς τεμπελιάζω όταν έρχεται η ώρα να βγάλω το τηλέφωνο και να φωτογραφίσω (κάτι που ξεπέρασα εύκολα στο προηγούμενο ποστ, με τα αυτοκίνητα). Για να ξεκινήσουμε καλά, ας προσκυνήσουμε όλοι μαζί.

Μού αρέσει ιδιαίτερα η τελεία (αν δεν βρισκόταν εκεί, θα νόμιζα ότι είναι όλο μία λέξη) και δώστε βάση και στα διαλυτικά (ούμλάουτ, που λέμε κι εμείς οι σπουδαγμένοι). Για την ορθογραφία, κανένα σχόλιο, διότι υπάρχουν και χειρότερα. Όπως αυτό, ας πούμε.

Αν παρατηρήσετε πάνω αριστερά, θα διαπιστώσετε ότι γράφει ΠΤΥΧΙΟΥΚΧΟΙ. Δε λέω, τα λάθη είναι ανθρώπινα. Αλλά ποιος θα εμπιστευόταν κάποιον "πτυχιούκχο" για μαθήματα φιλολογίας; Υποθέτω ότι τα χαρτάκια που λείπουν, τα πήραν άλλοι φιλόλογοι για να σπεύσουν να διορθώσουν τούς "πτυχιούκχους".

Μπότες γυναικείες, μπότες παιδικές, μπαλαρίνες. Και κάπου εκεί ανάμεσα, ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΟΥΓΚ. Τί στα κομμάτια είναι τα υπόλοιπα ουγκ; Και γιατί έχουν την ίδια τιμή με τις μπαλαρίνες;

Αυτό, από μόνο του δε λέει και πολλά. Εντάξει, φασόλια κι αυγά, αγγλικό πρωινό κλπ. Αλλά μερικά μέτρα πιο κάτω, ο αθέμιτος ανταγωνισμός και η ελεύθερη αγορά θα χτυπήσουν αμείλικτα.

Πρωινό ρε φίλε! Όχι μόνο φασόλια! Οι παραπάνω δύο φωτογραφίες τραβήχτηκαν στη Θάσο, σε έναν δρόμο. Αν αυτός ο δρόμος ήταν στη Φραγκία, θα λεγόταν κάπως έτσι:

Δεν γνώριζα τί σημαίνει αυτή η λέξη εκεί. Και όπως φαίνεται, ούτε το Γκουγκλ Τρανσλέιτ ξέρει. Αλλά δεν πειράζει, γιατί σάς έχω μία καταπληκτική ευκαιρία που δεν γίνεται να την αφήσετε να πάει χαμένη! Αν και δε νομίζω να προλαβαίνετε. Κάτι τέτοια τεφαρίκια δε μένουν και πολύ καιρό ξενοίκιαστα. Από την οδό Τσιμισκή, στη Θεσσαλονίκη, σάς παρουσιάζωωωω:

Ξέρω, είναι καταπληκτική ευκαιρία. Θα το έπαιρνα για μένα, αλλά δε μ'ενδιαφέρει. Τέλος πάντων, σκέφτομαι τί να κάνω τώρα. Να γράψω κι άλλο; Τί λες εσύ;

Άντε, καλά. Το κλείνω εδώ. Έτσι κι αλλιώς, μού τελείωσαν και οι φωτογραφίες.

Έλα μωρέ, χωράει

Η παραπάνω φωτογραφία τραβήχτηκε σε πάρκινγκ γνωστού σούπερ μάρκετ σε άγνωστη επαρχιακή κωμόπολη. Το μωβ Saxo καταλαμβάνει περήφανα δύο θέσεις αναπήρων και το Toyota δείχνει ότι ο κάτοχός του είναι λίγα βήματα πιο μπροστά και παρκάρει έξω από τον ειδικό χώρο, ώστε να αποφύγει ακόμα περισσότερα κουραστικά βήματα.

Ο πρώτος έξυπνος θεωρεί ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι με κινητικές δυσκολίες ή ότι "σιγά μην έρθει κανένας τώρα, που ήρθα για δυο λεπτά". Και πιάνει δύο θέσεις, γιατί έτσι. Ο δεύτερος πήγε ένα επίπεδο πιο πάνω και αθώωσε τον εαυτό του για τον -όχι και τόσο πολύ- χώρο που αφήνει στους άλλους οδηγούς που θα κάνουν την στροφή προσπαθώντας να μην πέσουν σε κάποιο αυτοκίνητο που κρύβει ο τρίτος τής συντροφιάς, το ημιφορτηγό που πάρκαρε στις θέσεις για τις εγκύους και τις γυναίκες που κουβαλάνε καρότσια. Και όλα αυτά για να μην περπατήσει λίγα βήματα παραπάνω και παρκάρει κανονικά. Δε μιλάμε για τεράστιες αποστάσεις, ούτε για κακοκαιρία (πρέπει να είχε γύρω στους 17 βαθμούς). Αλλά όταν η δουλειά μας είναι εκεί, θα παρκάρουμε εκεί και οι άλλοι ας περιμένουν.

Το πεζοδρόμιο χαμηλώνει και κυλάς στον προορισμό σου. Τί, δεν είναι το αυτοκίνητο ο προορισμός σου; Ε, τότε να βρεις να κατεβείς από άλλο σημείο. 

Βασικά, σε μία απόσταση 400 μέτρων, συνάντησα τρεις τέτοιες περιπτώσεις. Απλώς φωτογράφισα τη μία. Και οι άλλες ήταν παρόμοιες. Αυτοκίνητα ειδικά παρκαρισμένα ώστε να εμποδίζουν όσο γίνεται περισσότερο τη διέλευση. Και δεν είναι ότι δεν υπάρχουν μέρη για παρκάρισμα. Αμέτρητα! Εντάξει, δεν είμαστε Αθήνα, ούτε Θεσσαλονίκη, ούτε καν Καβάλα! Αλλά για να παρκάρεις στα ελέυθερα μέρη, θα πρέπει να περπατήσεις για να πας στο κέντρο. Και είναι πιο εύκολο να ψάξεις λίγο παραπάνω, να κάνουν και οι άλλοι μερικές υποχωρήσεις, ώστε να γίνει η δουλειά σου άνετα, χωρίς περιττό περπάτημα. Και μετά, όταν θα μιλάς στο καφενείο με τούς όμοιούς σου, θα γκρινιάζεις επειδή τίποτα δεν πάει καλά.

Πώς θες να πάει καλά αν δεν κάνεις κάτι εσύ για να βελτιώσεις τον εαυτό σου; Γιατί πρέπει να βελτιωθούν πρώτα όλοι οι άλλοι και μετά εσύ; Είναι κάτι σαν τα επιχειρήματα που παραθέτουν ορισμένοι καπνιστές για να μπορούν να φουμάρουν ελεύθερα, που λένε ότι τα εργοστάσια και τα αυτοκίνητα και οι αεροψεκασμοί (ουργκ!) μολύνουν τον αέρα, τα τρόφιμα είναι επίσης μολυσμένα, η ραδιενέργεια θα μάς σκοτώσει όλους και μάς ενοχλούν τα τσιγάρα. Δηλαδή, να περιμένουμε να τακτοποιηθούν αυτά τα προβλήματα πριν προχωρήσουμε στα άλλα; Και ποιος αποφασίζει ποια προβλήματα θα λύσουμε πρώτα; Και ποιος μού λέει ότι, αν λυθούν όλα αυτά, μετά δεν θα βρεις άλλα για να αναβάλλεις τη λύση τού προβλήματος τού καπνού; Τέλος πάντων, μεγάλο θέμα άνοιξα και ξεφεύγω από το αρχικό. Αλλά είναι που έχω πολύ καιρό να γράψω κι έχουν μαζευτεί. Την κατανόησή σας, παρακαλώ!

Εντάξει, δε λέω κάτι καινούργιο. Ο κόσμος δεν θα αλλάξει όσο διαχωρίζουμε τον εαυτό μας από αυτόν. Αν περιμένουμε από το κράτος και τούς άλλους να βελτιωθούν πριν κάνουμε κάτι εμείς, τα ίδια πράγματα θα έχουμε ξανά και ξανά και ξανά. Και για ό,τι γίνεται, θα αθωώνουμε τον εαυτό μας και θα είμαστε υπερβολικά αυστηροί με τούς άλλους.

Υ.Γ. Το πρωί με ξύπνησε ένα τηλεφώνημα. Ήταν λάθος, από κάποιον μπάρμπα που είχε παραγγείλει μία τηλεόραση. Τού είπα ευγενικά ότι δεν ήταν ο αριθμός που έψαχνε και μού το έκλεισε χωρίς να μιλήσει. Δεν ξέρω από πού έμαθε τρόπους, αλλά δε μού άρεσε αυτό. Όταν ξαναπήρε, δεν απάντησα. Μετά από μερικά λεπτά, πήρε και τρίτη φορά. Επένδυσα τη φωνή μου με ένα παχύ στρώμα από "ξύπνησα απότομα και πρέπει να σηκωθώ, αλλά δεν θέλω", άσχετα αν ήμουν μια χαρά.

Εγώ: Ναι. (το πρωί μού βγαίνει ωραίο μπάσο, παθιάρικο)

Μπάρμπας: Ναι, -όνομα μαγαζιού- εκεί;

Εγώ: Όχι.

Μπάρμπας: Α, λάθος έκανα...

Εγώ: Ναι, λάθος πάλι.

Και μού το ξαναέκλεισε χωρίς κουβέντα. Τουλάχιστον το ψιλοδιασκέδασα. Σκέφτηκα να τού πω "παράτα την τηλεόραση και άνοιξε κανένα βιβλίο", αλλά δεν το έκανα. Αλλά έχω τον αριθμό του. Και έχω και απόκρυψη. Αν μού τη βαρέσει, θα τον ξεκωλιάσω, για να μάθει να είναι πιο ευγενικός. Αυτό βέβαια, δε με κάνει καλύτερο, οπότε μπορεί και να μην το κάνω! Να, ορίστε! Αντί να βελτιωθώ, σκέφτομαι πώς θα γίνω χειρότερος! Εύγε μου!