11 year old pregnant girl

Κυκλοφορεί αυτό το e-mail, να προσέχετε. Κίνδυνος, θάνατος και τα σχετικά!

On December 24, 2006 at 8 oclock in the morning, a young 14 year old boy by the name of Scott Jackson was found dead. Doctors couldn't come up with the cause of his death. His mother checked his emails to see if she could figure out what happened. Turns out he was still signed into his Yahoo email account. She found he had gone to sleep after he read and didn't send a chain letter about a little girl that kills you in your sleep with no natural cause of death. This is the email she read: My name is ofelia Heras. I'm 16 years old. I'm a murderer. I have no face. When you look at me you'll die immediately. You have 900 seconds to send this to 24 or I will visit you tonight.
Put subject as:
11 year old pregnant girl

Δηλαδή, τη γαμήσαμε! Δεν θα μείνει ρουθούνι!

Mayday, Mayday! Rudolph down!

Κι εκεί που καθόμαστε ήρεμα, ξαφνικά το ζωντανό στη φάτνη έπεσε. Τί μπορεί να τού συνέβη άραγε;


1) Δεν άντεξε τόσο κέρατο;


2) Εξοστρακίστηκε κάποια σφαίρα;


3) Το γκρέμισαν οι μισητοί αναρχικοί/ κουκουλοφόροι/ γκάνγκστερ;


4) Ήταν θύμα τού ανασχηματισμού;


5) Κατέβηκε σε απεργία;


6) Βαρέθηκε να ακούει τις ιστορίες που τού διάβαζε ο άγιος κόκα-κόλα;


7) Το βάρεσε ο ήλιος και δεν είναι συνηθισμένο σε τέτοιες λιακάδες;


Πάω πιο κοντά και τί να δω; Ακόμα κάτω ήταν!




Τώρα που μιλάμε, ο Ρούντι (επιτρέψτε μου το χαϊδευτικό οικειότητας) έχει επιστρέψει στη θέση του, αλλά οι γιατροί αναγκάστηκαν να τού ακρωτηριάσουν τα κέρατα. Έστω και κάτω από τον, κάτα μία έννοια, ευνουχισμό του, θα συνεχίσει το έργο του, δηλαδή τη διάδοση τού άκρατου καταναλωτισμού.


Αλήθεια, ολόκληρος εργοστασιάρχης, με στρατιά από υπαλλήλους, που μοιράζει τόσα εκατομμύρια πακέτα κάθε χρόνο μέσα σε ένα βράδυ, δεν έχει λεφτά για να πάρει ένα αεροπλάνο τής προκοπής και κυκλοφορεί με το σκατοέλκηθρο; Παράξενο μού φαίνεται. Όλα τα άλλα είναι φυσιολογικά.

Θέλημα θεού

Αν ενδιαφέρεται κανείς, μπορώ να στείλω το κολλάζ και σε ένα ενιαίο αρχείο. Όταν πήγα να το φορτώσω εδώ, έβγαινε ένα θολό χάλι.

Ακόμα μία μικρή γνώμη

Η φωτογραφία από το http://www.fire.gr/portal/images/photos/news/2005/treeonfire.jpg

Όσο για τούς ταραξίες, μήπως πήρε κανενός το αυτί περίπτωση κουκουλοφόρων που βγήκαν μέσα από φορτηγάκι τής αστυνομίας; ΠΑΛΙ;

Προς τσογλαναρά: Άσε, οι ζωντανοί είναι πολύ βολεμένοι και ποιος ανασταίνεται πρωινιάτικα/ μεσημεριάτικα/ απογευματιάτικα/ βραδιάτικα/ νυχτιάτικα/ δευτεριάτικα/ γαμησιάτικα… Θα “ενημερωθούμε” από τα ΜΜΕλέγχου, θα ρίξουμε κανένα μπινελικάκι στους αληταράδες, θα φάμε και μία πίτσα με απ’όλα, που την έχουν και πανάκριβη, οι κερατάδες (πόσο ακόμα θα τα κονομήσουν;) και είμαστε εντάξει.

Είμαι εναντίον κάθε μορφής βίας. Δυστυχώς, εδώ που έχουμε φτάσει, να μάς κοροϊδεύουν μπροστά στα μούτρα μας, να μάς προκαλούν, να μάς εκμεταλλεύονται, να μάς εξαθλιώνουν, να μάς απαξιώνουν, να μάς διαχωρίζουν, κάποια στιγμή θα γινόταν κι αυτό. Βέβαια, δεν φταίνε τα κτίρια και τα αυτοκίνητα. Ορισμένοι άνθρωποι είναι αυτοί που ευθύνονται αλλά, όπως σε κάθε πόλεμο, οι υπεύθυνοι είναι κρυμένοι και ασφαλείς. Κι όμως, όσο αφελής και βλάκας κι αν αισθάνομαι όσο το σκέφτομαι, πιστεύω ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο για όλους χωρίς να ανοίξει ούτε ρουθούνι. Κι όπως λέω με κάθε ευκαιρία (και αναφέρθηκε και πιο πάνω), όλα ξεκινάνε από την αυτοβελτίωση. Πώς θα διορθωθεί η κοινωνία αν δεν διορθώσουμε τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε και λειτουργούμε;

Σχόλιο στο http://freddos.yooblog.gr/2008/12/08/689/#comment-5417

Oh Steve!

http://www.smbc-comics.com

http://lolgod.blogspot.com

Τσεκάρετε με μανία αυτές τις δύο σελίδες!

Ενισχύστε το θράσος μας

Επιτρέψτε μου να σάς συστήσω. Από εδώ μερικά από τα ιερά υλικά που θα κατασκευάσουν τον ιερό ναό τού άγιου Γεώργιου, ο οποίος υπάρχει ήδη, αλλά είπαμε να το μεγαλώσουμε διότι, ρε παιδί μου, πάνε καλά οι δουλειές και θέλουμε μεγαλύτερο μαγαζί, να χωράει πιο πολύ κόσμο. Από εκεί, αυτοί στους οποίους απευθύνεται η προστακτική. Δηλαδή, οι μεγαλοπαπάδες, οι μεγαλομοναχοί, αυτοί που έχουν τα λεφτά για να ενισχύσουν την διέγερση, εεε, την ανέγερση τού ιερού αυτού ναού. Άντε καλά, πλάκα κάνω. Οι συνταξιούχοι, οι μερικώς απασχολούμενοι υπάλληλοι, οι εντελώς απασχολούμενοι -και όχι ιδιαίτερα καλοπληρωμένοι- υπάλληλοι, οι αυτοαπασχολούμενοι -τρέχοντες και τρέμοντες κάθε που τελειώνει ο μήνας- επαγγελματίες και γενικότερα άνθρωποι που δεν τούς περισσεύουν και πολλά, αλλά δεν παραλείπουν να τα στάζουν πού και πού στην εκκλησία, έτσι, "για το καλό". Τίνος το καλό, δεν μπορώ να καταλάβω. Αν το σκέφτονταν λίγο, θα το έκαναν;





Το παλιό μαγαζί. Καθόλου ευκαταφρόνητο σε μέγεθος, μάλλον θα χρησιμοποιηθεί σαν αποθήκη για τα νέα εμπορεύματα όταν ετοιμαστεί το καινούργιο.


Τα μοναστήρια στο άγιο όρος έχουν ξεπατωθεί να διεκδικούν εκτάσεις γης και δεν τούς νοιάζει αν θα ξεσπιτώσουν ή αν θα καταστρέψουν τούς ανθρώπους που ζουν κι εργάζονται ήδη εκεί. Το ξέραμε ότι η εκκλησία είναι υπέρ των αστέγων, αλλά όχι και να προσπαθεί να δημιουργήσει καινούργιους.


Βέβαια, βρίσκουν και τα κάνουν. Οι άνθρωποι είναι μαζί τους. Υπάρχει και το κλασικό επιχείρημα "εγώ πάω στην εκκλησία για μένα, όχι για τούς παπάδες". Εντάξει, σεβαστό. Σκέψου όμως κάτι άλλο. Αυτοί οι ίδιοι, που είναι μέσα και είναι η δουλειά τους, φέρονται έτσι, χωρίς φόβο θεού, χωρίς σεβασμό στα τέκνα τού θεού. Και είναι μέσα στα πράγματα. Μήπως ξέρουν κάτι παραπάνω; Δε σε πονηρεύει λίγο αυτό; Αν ο ιδιοκτήτης μίας πιτσαρίας σού έλεγε στα μούτρα ότι δεν αντέχει την πίτσα, θα ξαναπήγαινες να φας εκεί; Εδώ γιατί είσαι τόσο επιεικής;



Εντάξει, το κάνεις για την ψυχή σου. Πολύ καλό αυτό. Υπάρχει έρευνα που αποδεικνύει ότι όσοι πιστεύουν, έχουν την τάση να ζουν περισσότερο. Τί τούς χρειάζεσαι τούς καλοπληρωμένους ιερούς ναούς και τούς καλοθρεμμένους παπάδες; Δεν εκφράζεσαι αρκετά από μόνος σου;



Αλλά πρέπει να βλέπουμε παντού εχθρούς. Υπάρχουν ΜΜΕλέγχου που με κάθε αποκάλυψη τής απατεωνιάς των ιερέων και τής θρησκείας γενικότερα, σπεύδουν να ανακαλύψουν εχθρούς και να κραυγάσουν για τις επιθέσεις που δέχεται η ορθοδοξία. Δηλαδή, η σωστογνωμία. Από ποιους; Μάλλον από τούς λαθογνώμους ή λαθογνώμονες ή όπως αλλιώς θέλει να το θέσει κάποιος.




Η Χρυσούπολη έχει δύο εφημερίδες. Η μία έχει αναφέρει ότι έστω και ένα γεροντάκι να έχει μείνει ακέραιο στο άγιο όρος, πρέπει να προστατευτεί η περιοχή. Δηλαδή, όλοι οι άλλοι να αλωνίζουν; Μήπως στην προσπάθεια να κρατηθεί η ορθοδοξία ψηλά στην αντίληψη των ανθρώπων, ξεχάσαμε τούς ανθρώπους; Μπερδέψαμε τις προτεραιότητες; Όπως αναφέρεται μία ανησυχία στην δεύτερη εφημερίδα, οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν φταίει η εκκλησία. Εγώ γιατί νομίζω ότι έχει κάποια συμμετοχή; Κι αν δεν φταίει, γιατί δεν κάνει τίποτα για να διορθώσει την κατάσταση, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις κάνει τα πάντα για την επιδεινώσει;



Έχουμε καταντήσει να δίνουμε βάση σε σύμβολα και να ξεχνάμε την ουσία. Ποια είναι η ουσία; Να ζούμε όλοι όσο γίνεται καλύτερα. Και το "όσο γίνεται καλύτερα", προσωπικά το ορίζω ως την κατάσταση στην οποία αισθανόμαστε ότι έχουμε τις λιγότερες δυνατές ανάγκες για να καλύψουμε. Έχουμε καλύψει τις βασικές ανάγκες μας έτσι ώστε να μπορούμε να τρέξουμε και να φωνάξουμε για να υπερασπιστούμε τις ανάγκες των παπάδων;



Σε παρακαλώ, αναγνώστη που διαφωνείς -και πολύ καλά κάνεις, εφόσον δεν εκφράζεσαι από τα λόγια μου-, μη με παρεξηγείς. Δε μιλάω έτσι επειδή μισώ τούς ανθρώπους. Το αντίθετο. Θα ήθελα να είμαι σε ένα μέρος όπου όλοι θα αισθανόμασταν όμορφα (χωρίς να είμαστε μαστουρωμένοι) και όταν υπάρχουν θεσμοί που υποτίθεται ότι ενώνουν σε ένα κλίμα αγάπης τούς ανθρώπους, αλλά ουσιαστικά κάνουν το αντίθετο, δεν μπορώ. Κάποτε τα πίστευα κι εγώ αυτά, αλλά έφτασα να αισθάνομαι τόσο κορόιδο... Η παρακάτω φωτογραφία είναι αφιερωμένη σε όλους τούς ανθρώπους. Με την ελπίδα ότι θα αρχίσουμε να είμαστε άνθρωποι (άνω θρώσκω = κοιτάω ψηλά) και θα πάψουμε να προσκυνάμε το τίποτα.

Spiti 69

Πολύ μ'αρέσει! Δεν ξέρω τί άλλο να γράψω!

jesus.blogspot.com

Άραγε, τί περιεχόμενο μπορεί να έχει αυτό το μπλογκ;

Γιατί σταμάτησα να παρακολουθώ αθλητικά - Μία κατάθεση ψυχής

Πριν από κάποια χρόνια, ήμουν πιο μικρός (εντυπωσιακή είσοδο έκανα σήμερα). Και μού άρεσε το ποδόσφαιρο. Και ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής. Ώσπου, σχεδόν 4 χρόνια μετά τη λήψη τής μεγάλης απόφασης, βρέθηκα να προπονούμαι με τούς μικρούς τής τοπικής ομάδας. Αλλά δε μού άρεσε. Ήθελα να παίζω μπάλα και όχι να κάνω ασκήσεις. Ήταν και ο προπονητής αυστηρός (λες και έπρεπε να είναι χαρούμενος), ε, δεν ήθελα και πολύ. Η μυθική καριέρα μου, τελείωσε αμέσως μετά τη δεύτερη προπόνηση. Και δεν είχα κλείσει ακόμα τα 13.


Όμως μού άρεσε και να το παρακολουθώ. Και, όπως όλα σχεδόν τα παιδιά, είχα και κάποια ομάδα που προτιμούσα. Και πολλές φορές, η διάθεσή μου επηρεαζόταν από τα αποτελέσματά της. Όταν πήγα φαντάρος, έλεγα ότι "είμαι Καβάλα", για να αποφεύγω αυτές τις συζητήσεις. Και, κάποια στιγμή, όχι πολύ αργότερα, αποφάσισα ότι είναι βλακώδες να σκοτίζομαι για τα αποτελέσματα κάποιων άγνωστων σε εμένα ανθρώπων, οι οποίοι βγάζουν και αρκετά λεφτά για να ζήσουν άνετα για πολλά χρόνια, οπότε δεν τούς πολυνοιάζει αν χάσουν και μερικούς αγώνες. Αλλά συνέχισα να βλέπω, με εντελώς ουδέτερα συναισθήματα.


Τώρα όμως, αποφάσισα να σταματήσω να βλέπω ποδόσφαιρο (έτσι κι αλλιώς δεν έβλεπα και τίποτα άλλο). Μόνο με παρέα και μόνο για την παρέα. Σταμάτησα να ακούω ΕΡΑ Σπορ. Έτσι κι αλλιώς, μιλάνε για αδιάφορα αθλητικά νέα, κάνουν βαρετές αναλύσεις συστημάτων, βάζουν εκνευριστικές διαφημίσεις και οι ακροατές που τηλεφωνούν, μού προκαλούν οργή και στενοχώρια. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν καταφέρει να υποβαθμίσουν τον ελεύθερο χρόνο τους και να σκέφτονται για λογαριασμό των εταιριών. Σκέφτονται ποιο θα είναι το καλύτερο σύστημα για την ομάδα. Ξέρουν τούς παίκτες και πού παίζει καλύτερα ο καθένας. Αισθάνονται υπερήφανοι όταν η ομάδα κερδίζει. "Όλος ο κόσμος μιλάει για εμάς". Θά'θελες! Θα γούσταρες πάρα πολύ να ασχολείται με σένα όλος ο κόσμος, αλλά αυτοί που ασχολούνται με το θέμα, απλώς ασχολούνται με κάποια ομάδα. Εσύ είσαι απλά ένα μικρό, ασήμαντο κομμάτι τού "υπέροχου κόσμου τού/τής -όνομα ομάδας-, που μάς στηρίζει πάντα και είναι ο δωδέκατος παίκτης μας". Άντε πάλι, τ'άκουσες τα κοπλιμέντα σου! Και φουσκώνουν από περηφάνεια ή αφρίζουν από οργή. "Μάς ντροπιάσατε. Πετάξτε τις τιμημένες φανέλες (άιντε ωρέ Κολοκοτρώνη!) και πάτε στο σπίτι σας. Πουλημένοι." Πουλημένοι, λέει! Μα, οι άνθρωποι είναι επαγγελματίες. Και δεν γίνεται να κερδίζουν πάντα. Υπάρχουν κι άλλοι στο γήπεδο, όσο κι αν αυτό ακούγεται δυσάρεστο. Είναι 11 vs 11, όχι 11 μόνοι τους.


Και άντε, πες ότι νίκησαν ή πέταξαν τις φανέλες ή ανέλυσες το σύστημα τής ομάδας και είχες δίκιο. Ποιο είναι το δικό σου όφελος; Τί καινούργιο θα συμβεί για σένα, που θα έχει να κάνει με το αποτέλεσμα ενός αγώνα; Κι εδώ έρχεται ο βασικός λόγος για τον οποίο έχω ξενερώσει. Όλοι οι άνθρωποι που χαραμίζονται για χατήρι κάποιων εταιριών, που ταυτίζονται με κάποιες ομάδες και τις υπερασπίζονται με μανία, που ψάχνουν για ατελείωτες ώρες επιχειρήματα για να την πουν στον αντίπαλο - εχθρό και να αποδείξουν ότι αυτοί, μέσω τής ομάδας τους, είναι οι καλύτεροι. Οι άνθρωποι, που μπερδεύουν το ποδόσφαιρο με τον πόλεμο και τις εθνικές υποθέσεις και θέλουν να βλέπουν παντού εχθρούς και συμμάχους. Προφανώς επειδή στην πραγματικότητα είναι ήδη νικημένοι και έχουν παραιτηθεί. Οι άνθρωποι που, σε ομάδες όπως ο Ολυμπιακός, βλέπουν "την εργατιά, τη μαγκιά, τα φτωχαδάκια τού λιμανιού" και άλλα τέτοια, τρομακτικά αν σκεφτούμε λίγο τί ποσά δίνει ο Ολυμπιακός για μεταγραφές και για τα συμβόλαια των παικτών του (που καλά κάνουν και τα παίρνουν, αλλά δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα πέρα από τον εαυτό τους). Οι άνθρωποι που, μη έχοντας κάτι δικό τους για να καμαρώσουν, αντιπροσωπεύονται από ομάδες για να στηρίζουν το περήφανο πολεμικό παρόν τους. Για το παρελθόν τους έχουν να λένε για τούς περσικούς πολέμους, για το 1821 και για το 1940, πάντα σύμφωνα με τα σχολικά βιβλία, τα οποία είναι φτιαγμένα για να τρομπάρουν εθνικό φρόνημα, δόξα, τιμή και να φουσκώνουν τούς αναγνώστες τους με υπερηφάνεια. Προφανώς ο αθλητισμός εκφράζει τη σύγχρονη ανάγκη για πολεμικούς θριάμβους.


Οι οπαδοί στις κερκίδες, δημιουργούν "καυτή ατμόσφαιρα". "Να έρθουν, τούς έχουμε ανάγκη". Ε, αν τούς έχετε ανάγκη, πληρώστε τους! Σάς κάνουν τη χάρη να σάς στηρίξουν, σάς τα στάζουν κι από πάνω! Σε ποιο επάγγελμα γίνεται αυτό; "Ρε παιδιά, θέλω να τακτοποιήσω τη βιτρίνα, χρειάζεται σκούπισμα και το πάτωμα. Χρειάζομαι τη στήριξή σας. Ελάτε να με βοηθήσετε και πληρώστε και €40, εκτός κι αν έχετε εισιτήριο διαρκείας. Θα είστε ο δεύτερος μαγαζάτορας." Ομοίως, "Όλοι αύριο στο συλλαλητήριο. Απαιτούμε από το κράτος να δώσει χώρο για το μαγαζί τού Σαραγλάκη. Δεν μπορεί να είναι πλέον στο ενοίκιο." Κι επίσης "Πουλημένε Σαραγλάκη, μην τολμήσεις να πουλήσεις αυτό το ζευγάρι παπούτσια/κόσμημα/τηλέφωνο/κουτί φαγητού/πλυντήριο που έχεις στη βιτρίνα. Εμείς οι πελάτες σου θα κάνουμε φασαρία". Και θα φοβηθεί πολύ ο Σαραγλάκης.


Τί να λέμε τώρα, εδώ ο άλλος είχε κερδίσει το Λόττο και είπε ότι θα έδινε τα λεφτά για να μείνει ο Πρέλιεβιτς στον ΠΑΟΚ. Δεν ξέρω αν το έκανε, αλλά είναι φρικτό και μόνο που το σκέφτηκε. Δηλαδή, έλυσε όλα του τα προβλήματα και πάει να λύσει και τού ΠΑΟΚ; Δεν μπορώ άλλο, δεν θέλω να βλέπω την ταλαιπωρία των "αιμοδοτών τού αθλητισμού". Βέβαια, χωρίς αυτούς, να τα σκάνε χοντρά και να φανατίζονται, δεν υπάρχει αθλητισμός. Λάθος. Ο πρωταθλητισμός είναι που δεν υπάρχει χωρίς αυτούς. Και τί έγινε; Θα πάθουμε τίποτα χωρίς μπουκωμένους, καλοπληρωμένους πρωταθλητές;

Πυρηνικά εργοστάσια! Αυτό είναι!

Και βγαίνει ο πρόεδρος τής ΔΕΗ και λέει "αν θέλετε φτηνό ρεύμα, χτίστε πυρηνικά εργοστάσια". Για να δικαιολογήσει το ότι η ΔΕΗ θα μάς τον χώνει όλο και πιο βαθιά, όλο και πιο άγρια, είπε ότι, "δεν βγαίνω ρε μάνα μου" (όχι έτσι βέβαια) και αν θέλουμε, υπάρχει η πυρηνική λύση. Και χωρίς να ξέρω και πάρα πολλά και με τις εικόνες τού καινούργιου Zeitgeist εξαιρετικά φρέσκες στο κεφάλι μου, αναρωτιέμαι. Γιατί στον διάβολο δεν ασχολείται κανείς με τα φωτοβολταϊκά συστήματα; Ή με τις ανεμογεννήτριες; Εντελώς απλά πράγματα. Πρέπει να πάμε στα πυρηνικά εργοστάσια; Μάς περνάνε για ηλίθιους; Μήπως είμαστε ηλίθιοι και συνεχίζουμε να τούς ανεχόμαστε; Μία χούφτα ανθρωπάκια και μάς κάνουν ό,τι γουστάρουν. Και οι περισσότεροι τούς σιγοντάρουν. Ε, ας ακούμε τούς διάφορους περίεργους να μάς ειρωνέυονται μπροστά στα μούτρα μας. Και ας φάμε και σκατά. Που θα φάμε πολλά ακόμα. Κι όταν βαρυστομαχιάσουμε, μπορεί να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε ότι κάτι δεν πάει καλά.

Zeitgeist - Addendum

Η επόμενη εκπληκτική δουλειά τού Peter Joseph, Zeitgeist - Addendum, είναι έτοιμη. Προσωπικά, είδα την πρώτη ταινία 4 ή 5 φορές και σήμερα είδα για πρώτη φορά την δεύτερη. Και θα υπάρξουν κι άλλες. Επείγει να την δούμε όλοι, είτε συμφωνούμε είτε όχι, ώστε να έχουμε και κάποια άλλη γνώμη πέρα από τα καθιερωμένα και "αυτονόητα".

Το μεγαλείο τής αλληλοβοήθειας

Τις καημένες αυτές με τις εκπομπές που κάνουν το μεσημέρι... Τί περνάνε... Οι άνδρες τους προτιμούν να τις αγνοούν για χάρη τής Silvia Saint και τής Rita Faltoyano και αυτές μετά τρέχουν για να καθαρίσουν τα αποτελέσματα αυτού τού λανθάνοντος πάθους. Ευτυχώς όμως που, ως ομοιοπαθούσες, η μία σπέυδει να βοηθήσει την άλλη. Τελικά, αυτές οι εκπομπές δεν είναι τελείως για πέταμα. Κάποιες φορές μάς δίνουν κάποια σωστά διδάγματα. Να είναι καλά τα κορίτσια, να καθαρίζουν.

Τανδρών

Το Σάββατο που πέρασε, ήμασταν στη Δράμα για ένα live. Κάποια στιγμή αναγκαστήκαμε να χρησιμοποιήσουμε εκείνο το μέρος που αναγκαζόμαστε να χρησιμοποιήσουμε που και που. Και αυτό που αντικρύσαμε, δεν θα ήταν σωστό να μην το φωτογραφίσω, έτσι; Αντίθετα με αυτό που βλέπουμε στην φωτογραφία, το "ΓΥΝΑΙΚΩΝ" ήταν γραμμένο με τέτοιο τρόπο που να μην προκαλεί το αίσθημα τής ασυγκράτητης χαζομάρας που διακατέχει πολλούς από εμάς.


Για την ιστορία, το live δεν πήγε άσχημα. Ελπίζουμε ότι στα επόμενα θα έχουμε τουλάχιστον ένα νέο μέλος.

Οι κομπλεξικοί γείτονες

Υπάρχουν παντού. Είναι εκεί όταν περνάς ωραία και σκοπός τής τιποτένιας ζωής τους είναι να καταβαραθρώσουν και τις ζωές των άλλων. Και προσπαθούν απελπισμένα και με λύσσα (αφού δεν έχουν κάτι άλλο να κάνουν) για να το καταφέρουν. Με σπασμωδικές ενέργειες. Κι όταν πετυχαίνουν, αισθάνονται πολύ χρήσιμοι στην κοινωνία.

Η φωτογραφία είναι από το Καταφύγιο

Η Χρυσούπολη δεν είναι κανένα μεγάλο μέρος. Περισσότερο κάτι σαν μεγάλο χωριό παρά μία μικρή πόλη. Είναι σημαντικό για τα μαγαζιά κάθε είδους να έχουν κάτι καινούργιο (για την περιοχή, έστω) να παρουσιάσουν. Ένα ροκάδικο που θα φέρει ζωντανή μουσική (είτε πρόκειται για ολόκληρο συγκρότημα, είτε για έναν βλάκα μόνο του με μία κιθάρα) είναι κάτι που λείπει από την Χρυσούπολη με τα δύο μπουζουκοχορευτάδικα.

Το χθεσινό ήταν το τρίτο βράδυ που έπαιζα στον Άτταλο. Κάποια στιγμή, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, ενώ ήμασταν στο τελευταίο τραγούδι πριν από το διάλειμμα, ήρθαν δύο αστυνομικοί. Εκείνη την ώρα, η ένταση ήταν στο ελάχιστο δυνατό και ίσα που ακουγόταν από τα ηχεία. Ένας πειραγμένος γείτονας, σεσημασμένος για τα προβλήματα που δημιουργεί στο μαγαζί, τούς είχε καλέσει επικαλούμενος φασαρία. Λογικό, αν είχε βγει στο μπαλκόνι κι έστηνε αυτί, όλο και κάτι θα κατάφερνε να ακούσει. Και η βραδιά τελείωσε εκεί, παρότι αρκετοί άνθρωποι συνέχισαν να έρχονται.

Και τώρα, υποτίθεται ότι χρειάζεται κάποια ειδική άδεια για να βάλει ένα μαγαζί ζωντανή μουσική. Για μία ρημαδοκιθάρα; Βλακείες. Εντελώς απλά, όταν τα μαγαζιά δεν αλληλοκαρφώνονται, θα υπάρχει κάποιος καλοθελητής για να τούς κάνει ζημιά. Ο οποίος, εφόσον δεν έχει ανθρώπους για να επικοινωνήσει, προσπαθεί να κάνει την παρουσία του αισθητή καταστρέφοντας. Είναι ο τρόπος τους για να καμαρώσουν για την συμβολή τους στον τρόπο με τον οποίο εξελίσσεται η μέρα, η βραδιά κλπ. Θα μπορούσα να γράψω άφθονα μπινελίκια, αλλά ο φουκαράς αισθάνεται τόσο μόνος του, που μόνο οίκτο μπορώ να νιώσω. Και καλύτερα να μην καταστραφούν οι Παρασκευές μας για χάρη ενός βλαμμένου.

Ούξου!

Να προσπαθήσουμε να αναλύσουμε το περιεχόμενο τής εικόνας; Πρόκειται για κάτι γραμμένο σε έναν τοίχο. Σίγουρα είναι ένα σύνθημα με αποδοκιμαστικό χαρακτήρα. Αλλά για ποιο λόγο να γράφει κάποιος κάτι τέτοιο για την ΑΕΚ, η οποία δεν έχει τόσο φανατικούς αντιπάλους όπως ο ΠΑΟ και ο ΟΣΦΠ; Μήπως πρόκεται για μία κόντρα ανάμεσα σε συμμαθητές, η οποία εκφράζεται έτσι; Κι από την άλλη, τί λέξη είναι το "ούξου"; Να είναι κάτι παρόμοιο με το έξω, μόνο που τα φωνήεντα έχουν αντικατασταθεί με το αποδοκιμαστικό "ου"; Κι αν είναι έτσι, γιατί να μην χρησιμοποιήσει ο καλλιτέχνης λέξεις όπως "έξω", "κάτω", "ψόφος" κλπ, που είναι πιο έυκολα κατανοητές στο ευρύ κοινό; Και τελικά, μήπως αυτό το "ούξου" είναι κάτι παρόμοιο με το "ζήτω" και κάθομαι άδικα και γράφω τέτοιες βλακείες; Μπα, δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον να λέει "ούξου ρε παιχταρά, ωραίος!", σε αντίθεση με ένα μπάσο, μακρόσυρτο, εκφοβιστικό "ούουουουξουουουου" που θα κάνει τούς παίκτες τής εχθρικής ομάδας να μην αισθάνονται τα γόνατά τους. Εντάξει μωρέ, παιδάκια είναι. Θα καταλάβουν.

George Carlin - Religion (χωρίς σχόλια)

Μη μού ρίχνετε ευθύνη!

Ήμουν στον δρόμο για την Ξάνθη και πήγαινα για πρόβα. Την πορεία επιβράδυναν κάποια αγροτικά αυτοκίνητα, που κουβαλούσαν καρπούζια. Ε, όταν διάβασα αυτό που έγραφε στο προπορευόμενο όχημα, ήξερα ότι έπρεπε να το φωτογραφίσω. Δε με τιμά που πήρα το τηλέφωνο και έκανα όσο ζουμ χρειαζόταν για να βγάλω τη λεζάντα, αλλά το αποτέλεσμα μού άφησε μία αίσθηση δικαίωσης. Έτσι κι αλλιώς, με 50 πηγαίναμε.

Τί έλεγες για το DNA;

Καλοκαίρι 2004. Ένα αέρινο κορίτσι, με ξεχειλίζουσα θηλυκότητα και σέξι γυαλάκια, κερδίζει σε ένα αγώνισμα. Δεν θυμάμαι ποιο. Κάτι με τρέξιμο ήταν. Αμέσως άρχισαν οι εθνικιστικές παπαρολογίες, σχετικά με τα κύτταρα και αυτούς που τα έχουν και είναι πάντα πρώτοι. Και όλοι ήμασταν χαρούμενοι.



Καλοκαίρι 2008. Το ίδιο αέρινο κορίτσι, κοντεύει να αποκλειστεί από τα προκριματικά των ολυμπιακών αγώνων και η ομοσπονδία των γεννημένων πρώτων, την σπρώχνει για να πάει με το ζόρι. Και πάνω που πλησίαζε η ώρα να αγωνιστεί, η καλοστημένη συνομωσία αυτών που δεν είναι γεννημένοι για να είναι πάντα πρώτοι, εφαρμόζεται. Τα κύτταρα τού γλυκού κοριτσιού βρέθηκαν γεμάτα με κάποια ουσία που απαγορεύεται, γιατί κάνει τα κύτταρα των τελευταίων να ενεργούν σαν κύτταρα πρώτων. Ψύχραιμα, στη συνέντευξη τύπου, αναφέρει ότι ποτέ δεν πήρε απαγορευμένες ουσίες (και τί να τις κάνει άλλωστε;) και ότι τής την είχαν στημένη. Καταραμένοι βρωμοσυνομώτες...



Εντάξει, αρκετά με τις μαλακίες. Εντελώς απλά, είπε να καθαρίσει λίγο, όσο ήταν πριν από το μεγάλο γεγονός και μετά θα μπουκωνόταν πάλι. Γι' αυτό κόντεψε να μείνει εκτός και την χώσανε στην αποστολή τραβώντας την. Και μετά, όπως οι περισσότεροι, είχε το θράσος να πει ότι δεν χρησιμοποίησε ποτέ απαγορευμένες ουσίες, καθώς και ότι μάλλον η αρμόδια επιτροπή που ελέγχει τούς αθλητές, επέλεξε πότε θα την βγάλει ντοπαρισμένη. Για ποιο λόγο; Μάλλον για να χτυπήσει το DNA αυτών που είναι γεννημένοι για να είναι πάντα πρώτοι. Ή από προσωπική εμπάθεια. Ή αλλιώς, τής κοντής Φανής, τής φταίνε οι τρίχες. Ένα συμπέρασμα δικό μου, που είμαι ουδέτερος παρατηρητής και δεν έχω και το DNA των πρωταθλητών. Η κοπελιά μάς δουλεύει και πουλάει δράμα και στενοχώρια και εθνική συσπείρωση, τα οποία είχε προετοιμάσει γιατί ήξερε ότι ήταν πολύ πιθανό να την μαγκώσουν, γι' αυτό ήταν και ήταν τόσο ψύχραιμη στη συνέντευξη τύπου. Λοιπόν, κοπελιά, άντε και γαμήσου. Κι εσύ και τα κύτταρά σου.



Ναι, εννοείται ότι την απεχθάνομαι. Εννοείται επίσης ότι χαμογέλασα πλατιά όταν άκουσα το χαρμόσυνο νέο στο ραδιόφωνο. Με κάθε ανακοίνωση ότι πιάστηκε ντοπαρισμένος αθλητής χαίρομαι, γιατί αυτός είναι ένας ωραίος τρόπος για να πληγεί η απαράδεκτη νεοελληνική περηφάνεια για την άνοδο τού αθλητισμού τα τελευταία χρόνια και δε συμμαζεύεται. Ας βρούμε κάτι άλλο για να περηφανευτούμε. Όχι τούς άσχετους αθλητές που παίρνουν μετάλλια σε διάφορα αγωνίσματα, που κανείς δεν ξέρει το όνομά τους, και χαιρόμαστε επειδή ΠΗΡΑΜΕ μετάλλια. Και οι δημοσιογράφοι έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης σε αυτή την ηλιθιότητα. Σάς αφήνω στα μετάλλιά σας. Ωραία ξεκίνησε η μέρα.

.
Η φωτογραφία είναι από το SPORT24


Update 19/8: Ο προπονητής της την άδειασε. Είπε ότι τού έρχονται κάποια πράγματα στο μυαλό, με πρώτο ότι μάλλον πήρε κάτι μόνη της. Αμέτοχος δηλαδή, ειδικά μπροστά στον κίνδυνο τού ισόβιου αποκλεισμού! Όποιος προλάβει, ας σώσει τον εαυτό του τώρα! Και ο Μίνως Κυριακού, με τη σειρά του, "δε μιλάει για νεκρούς ανθρώπους". Μην παρεξηγηθούμε. Η χαρά μου δεν αντλείται από την στενοχώρια κάποιων ανθρώπων. Δηλαδή, αντλείται, αλλά μόνο επειδή ακυρώθηκαν οι εθνικιστικές τους φανφάρες. Αυτό μού έδωσε τεράστια χαρά. Και μετά συνέχισα να ασχολούμαι με άλλα πράγματα. Πόσο να ασχοληθείς με νεκρούς ανθρώπους;

Η παλιά διαθήκη όπως δεν την έχουμε ξαναδεί

Ξέρω, ξέρω, τον τελευταίο καιρό δεν γράφω και συνέχεια παραπέμπω σε άλλες σελίδες, αλλά τί να κάνω, είμαι σε φάση μελέτης και δεν αισθάνομαι ότι έχω κάτι σπουδαίο να πω (προς το παρόν τουλάχιστον). Βρήκα και αυτό εδώ και έστρωσα χαρακτήρα. Δείτε το κι εσείς, τρομερή δουλειά.

Ανωτερότης!

Έχει αρκετό καιρό που διαβάζω με μανία το Jungle Report και έχω δει αρκετά εξαιρετικά ενδιαφέροντα βίντεο. Πραγματικά, τα παληκάρια κάνουν εξαιρετική δουλειά εκθέτοντας τούς διάφορους πατριδολάγνους, ακροδεξιούς, με τα διάφορα συμπλέγματά τους. Παρότι δεν είναι δύσκολο να εκθέσεις έναν φασίστα (στοιχειώδεις γνώσεις και λίγη λογική σκέψη αρκούν), η δουλειά και το ψάξιμο των θολοκουλτουριάρηδων τού Jungle Report αξίζουν συγχαρητήρια. Στο πιο πρόσφατο post, είδα ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον βίντεο, κατασκευασμένο από τούς ίδιους. Και ήθελα να το μοιραστούμε κι εδώ, όοοοοολοι μαζί (διότι είμαστε και μπόλικοι).

Είστε να κλείσουμε μια τράπεζα; (by ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΣ)

Εκπληκτικά απλή και ωραία ιδέα από τον Πιτσιρίκο. Δείτε στο blog του τα υπόλοιπα.

http://pitsirikos.blogspot.com/2008/05/blog-post_1992.html


Πάμε γερά, όσο γίνεται περισσότεροι! Αξίζει τον κόπο!

Μεταδίδομαι, άρα υπάρχω

Είναι περίεργη η δύναμη τής εικόνας. Πόσο μάλλον τής εικόνας με ήχο. Πόσο μάλλον τής εικόνας με ήχο, που για να την δεις, κατεβάζεις τούς διακόπτες τού εγκεφάλου σου και απενεργοποιείς τις άμυνές του για να παρακολουθήσεις απερίσπαστος αυτά που έχει να σού δείξει και να σού πει και που αποτελούν τη μεγαλύτερη αλήθεια, μεγαλύτερη και από τούς Sex Pistols, γκέγκε;

.

.

Κι αν κάποιος τύχει να εμφανιστεί στην τηλεόραση; Μπορεί να το διαχειριστεί όπως πιστεύει. Πολλοί πιστεύουν ότι αποκτούν υπόσταση και κύρος και γίνονται αληθινοί μόλις εμφανιστούν στην τηλεόραση. Και αυτόματα, το κατόρθωμά τους περνάει πρώτο στο βιογραφικό τους. Μπορεί να είναι κάποιος που οι 14 γονείς του, τα 47 αδέρφια του και τα 72 παιδιά του σκοτώθηκαν σε ΕΝΑ τροχαίο και τώρα πρέπει να συντηρήσει τα 4 παιδιά του που απέμειναν. Κι έρχεται και ξεκινάει να μιλάει λέγοντας "είμαι αυτός/η κοπέλα που έδειξε το Alter" κι εφόσον σε έδειξε το Alter, είμαι υποχρεωμένος να σε ξέρω και αν πω ότι δεν βλέπω τηλεόραση και δε σού δίνω τίποτα, θα με κοιτάξεις και υποτιμητικά. Το ότι οι περισσότεροι τού είδους είναι απλοί απατεώνες και απαλλάσσονται από την αναπηρία τους και την κακομοιριά τους μόλις απαντήσεις στην προτεταμένη τους παλάμη σηκώνοντας το κεφάλι για να την ξαναφορτωθούν στο επόμενο μαγαζί, δε λέει τίποτα. Κάποιος που έχει πρόβλημα, φαίνεται. Δεν χρειάζεται η κωλοτηλεόραση για να με ενημερώσει.

.

.

Μπορεί να είναι κάποιο τσίρκο, που η αφίσα του αναφέρει το όνομά του και το εκπληκτικό γεγονός τής παρουσίας του στην τηλεόραση. Ούτε σε ποιο κανάλι μάς λέει. Απλά ότι κάποια στιγμή θα το έδειξε η τηλεόραση. Αυτά που μαθαίνουμε από το internet όμως, δε μάς τα λέει. Λογικό. Ποιος ξέρει τί τράβηξαν τα τέως άγρια ζώα μέχρι να εξημερωθούν. Ποιος ξέρει τί συμβαίνει στα παρασκήνια και τί εκμετάλλευση υπάρχει, που δεν είναι ορατά με γυμνή κάμερα. Και γιατί να ψάξουμε και για άδειες; Τί μάς νοιάζει; Δεν φτάνει που μάς έδειξε η τηλεόραση;

.

.

Μπορεί να είναι κάποιο οποιοδήποτε προϊόν. Ένα κόσμημα, μία οδοντόκρεμα, ένα φάρμακο, ένα παπούτσι, ένας δονητής, ένα ξεσκονόπανο. Θα το δεις. Θα το αναγνωρίσεις. Θα το πάρεις. Και, βέβαια, θα το καλοπληρώσεις, διότι κάποιος πρέπει να πληρώσει και τα έξοδα των διαφημίσεων. Φιλαράκι, αγοράζεις τηλεοπτικό χρόνο, αγοράζεις δύναμη, ισχύ, η αγορά σου είναι επώνυμη κι εσύ ο περήφανος αγοραστής. Μπορείς να κοιτάς τούς άλλους στα μάτια ή και αφ'υψηλού, αν εκείνοι δεν έχουν αγοράσει το προϊόν που διαφημίζεται στην τηλεόραση.

.

.

Έτσι είναι. Μόνο αυτά που έχει δείξει η τηλεόραση είναι αυτα που υπάρχουν. Δεν έχω να πω τίποτα περισσότερο για επίλογο. Μόνο να σάς προτείνω να δείτε το Zeitgeist - the movie, κυρίως προς το τέλος, εκεί που μιλάει για την τηλεόραση. Δε νομίζω ότι θα μπορούσα να τα πω καλύτερα. Αν και όλη η ταινία είναι συγκλονιστική κατά την γνώμη μου. Αλλά τί σημασία έχει; Μήπως με έδειξε η τηλεόραση;

Ο θεσμός τής ελληνικής φρικογένειας

Ναι, αλήθεια. Υπάρχει πρόβλημα. Υπάρχουν κάποιοι που δεν θέλουν κάνουν οικογένεια σύμφωνα με τα παραδοσιακά πρότυπα. Που δεν θέλουν να φύγουν από το σπίτι των γονέων για να μπούνε κατευθείαν στο καινούργιο σπίτι (το οποίο θα νοικιάζουν ή θα έχουν συνεταιρικά με κάποια τράπεζα που με την πρώτη ευκαιρία θα το κατασχέσει). Που δεν θέλουν να συνεχίσουν να χαρτζιλικώνονται ακόμα και όταν θα έχουν κάποιο παιδί (το οποίο είναι απαραίτητο, ανεξάρτητα από τις συνθήκες), επειδή τα δικά τους λεφτά δεν θα φτάνουν ούτε για τα απαραίτητα ψώνια.

Μερικοί άνθρωποι θέλουν να μάς τρελάνουν. Κυρίως παλιότεροι, με κολλημένα από την σκουριά μυαλά. Που νομίζουν ότι ο κόσμος είναι όπως ήταν πριν από 50 χρόνια και όπως τον έδειχναν οι ασπρόμαυρες κωμωδίες, όπου το όλα τελείωναν όταν οι πρωταγωνιστές παντρεύονταν. Η αλήθεια είναι ότι εκεί τελείωνε η κωμωδία. Αλλά, τέλος πάντων, ίσως ο γάμος να ήταν κάποια λύση σε κάποια προβλήματα κάποτε. Δεν ήμουν εκεί και δεν μπορώ να έχω ολοκληρωμένη άποψη. Αλλά είμαι εδώ και βλέπω ότι ο φόβος ορισμένων για το ράφι, καθώς και οι εθνικοπατριωτικές κραυγές τύπου Κώστα Πρέκα (ο οποίος είχε πρωταγωνιστήσει σε αρκετές οικογενειακές βαρετές τσόντες στα νιάτα του και στα ξεμωράματά του πήρε έναν σταυρό και την είδε ghostbuster), βρίσκονται αρκετά μακριά από τα ρεαλιστικά και άμεσα προβλήματα.

Εντάξει μεγάλε. Μέσα. Παντρευόμαστε, αφού τόσο πολύ το θέλεις να μάς δεις "τακτοποιημένους". €700 εσύ, €700 εγώ, €1400 συνολικά. Τί θα πρωτοκαλύψουμε με αυτά τα λεφτά, δύο άτομα; Το ενοίκιο, το ρεύμα, τα τηλέφωνα, τις βενζίνες, τα απρόοπτα έξοδα (γιατρούς, ζημιές στο σπίτι, στο αυτοκίνητο κλπ), τα έξοδα ενός μωρού, την ψυχαγωγία μας; Εντάξει, θα κόψουμε από εδώ, θα κόψουμε από εκεί, θα αρχίσουμε να πιεζόμαστε, θα αρχίσει η γκρίνια, θα μείνουμε μαζί για χάρη των παιδιών ή θα το διαλύσουμε και συγχαρητήριά μας. Υπάρχει και η άλλη λύση. Μπαμπά, δώσε. Γίνε ο περήφανος χορηγός τού γάμου μου. Και νόμιζες ότι θα απαλλαγείς από μένα, θα αξιωθείς να ηρεμήσεις λίγο, έ; Όχι βέβαια.

Είμαστε σοβαροί; Έχουν καμμία ιδέα για το τί συμβαίνει τριγύρω και κατά έχουν τις βάσεις οι άνθρωποι για να προχωρήσουν σε κάτι τέτοιο; Τί είναι ο γάμος; Ραντεβού; Για να τσεκάρουμε και να την κάνουμε αν δε μάς αρέσει; Σκέφτονται όλοι αυτοί οι υπέρμαχοι τού ιερού αυτού θεσμού και μαλακίες, ότι όταν κάποιοι παντρεύονται, αναλαμβάνουν τεράστια ευθύνη μεταξύ τους, αλλά και απέναντι σε άλλους, άμεσα εμπλεκόμενους στο θέμα. Γι'αυτό δημιουργήθηκε το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης (ή όπως αλλιώς λέγεται), για να διευκολύνει καταστάσεις. Αλλά όχι. Οι οπαδοί και υπέρμαχοι των ελεεινών παραδόσεων, θέλουν εκκλησία. Ούτε καν δημαρχείο. Για να μην αναφέρουμε τούς παππούδες και τις γιαγιάδες στα χωριά και την εκνευριστική πίεση που ασκουν. "Πότε θα χορέψω στο γάμο σου;" Ε, πάρε το Πίστα, που έχει και 4 δισκάκια και χόρεψε μέχρι να λαχανιάσεις. Εγώ πρέπει να πληρώσω τις καλλιτεχνικές σου ανησυχίες; Και τα ρημαδοέξοδα για τον γάμο; Το νυφικό φόρεμα, τα γαμησιάτικα τής εκκλησίας, το κέντρο που θα πάνε οι θείες που είχες να δεις από τότε που πήγαινες στο δημοτικό, για να φάνε το σνίτσελ και να φύγουν παραπονεμένες από την εξυπηρέτηση, επειδή το αφεντικό έχει λίγο προσωπικό για να γλυτώσει κάποια μεροκάματα. Και μετά τα έξοδα συνεχίζονται ασταμάτητα. Ποιος θα τα πληρώσει όλα αυτά; Η πλειοψηφία; Πώς; Με €700 κάθε μήνα; Με €400 από τα stage τού ΟΑΕΔ; Και με όλα τα βασικά είδη να ακριβαίνουν όλο και περισσότερο; Πόσοι είναι αυτοί που μπορούν;

Προσωπικά, είναι η φύση τής δουλειάς μου τέτοια, που βασίζεται αρκετά σε εκδηλώσεις όπως γάμοι και βαφτίσεις και, προφανώς, δε με συμφέρει να σταματήσουν όλα αυτά. Αλλά δεν είπα πουθενά ότι θέλω να σταματήσουν. Ας συνεχιστούν. Για όσους το θέλουν. Δεν χρειάζεται να επιβάλλονται οι παραδόσεις σε όλο τον κόσμο, απλά και μόνο επειδή έτσι ήταν από παλιά. Ο κόσμος αλλάζει. Θα υπάρχει κάποιος λόγος γι'αυτό. Κι εμείς πρέπει να προσαρμοζόμαστε στα νέα δεδομένα (διότι, όπως φαίνεται, δεν θέλουμε να τα βελτιώσουμε, γι'αυτό αποβλακωνόμαστε στην τηλεόραση και τις λοιπές μαλακίες, για να μην σκεφτόμαστε) και όχι να τα αγνοούμε.

Είναι τόσο απλά τα πράγματα. Όταν ο κόσμος έχει γονατίσει οικονομικά και πνευματικά, ο γάμος δεν είναι λύση. Δεν είναι το νόημα τής ζωής. Δεν είναι τίποτα. Απλά επιλογή. Και, επιτέλους, οι γέροι κάθε ηλικίας, να το βουλώνουν. Αρκετά έχουν κάνει. Τούς ευχαριστούμε πολύ για τα έργα τους. Αν γουστάρουν, ας φτιάξουν ένα τμήμα ηθών και εθίμων και να πηγαίνουν εκεί και να περνάνε ωραία. Μεταξύ τους. Όπου θέλει ο καθένας. Τόσο δύσκολο είναι;

Μέρες που έρχονται

Μέρες που έρχονται, ας προετοιμαστούμε για το ενδεχόμενο ενός ακόμα (όχι τόσο μεγάλου, ας ελπίσουμε) ποδοσφαιρικού δυστυχήματος, για να αποφύγουμε την αποχαύνωση που τα Μέσα Μαζικού Ελέγχου θα μάς προσφέρουν δωρεάν και απλόχερα. Άλλωστε, ακόμα και σε περιόδους εθνικής νιρβάνας, τα σημαντικά γεγονότα εξακολουθούν να τρέχουν και, ενίοτε, να αποκρύπτονται. Δύο απλές προτάσεις.

Πρώτο: Όταν, αναφερόμενος στο αποτέλεσμα ενός ποδοσφαιρκού αγώνα, λες "τούς γαμήσαμε", είναι ακριβώς σαν να βλέπεις μία τσόντα και να λες "γάμησα". Ειδικά αν το γαμήσι συνοδεύεται από μία πίτσα, δύο μπύρες και ένα γλυκό μετά, μάλλον γαμήθηκες. Η αυθαίρετη οικειοποίηση των επιτυχιών κάποιων άγνωστων σε σένα εκατομμυριούχων (που θα πληρωθούν ακόμα κι αν δεν πάει καλά η ομάδα τους, οπότε δεν υπάρχει λόγος για να στενοχωριέσαι), δεν καλύπτει την ανάγκη σου για προσωπική επιτυχία χωρίς κόπο. Το κλείσαμε αυτό; Ωραία.

Δεύτερο: Το αποτέλεσμα ενός ποδοσφαιρικού αγώνα και οποιουδήποτε αθλητικού γεγονότος, σημαίνει ότι κάποιοι προσπάθησαν περισσότερο από τούς άλλους, κάποιοι είναι ικανότεροι από τούς άλλους, κάποιοι έστησαν τα πράγματα έτσι, κάποιοι χρησιμοποίησαν καλύτερες ουσίες από τούς άλλους και ρίσκαραν περισσότερο να πεθάνουν εξαιτίας διαταραχών στον ήδη τραγικά βεβαρημένο από τις αλλαγές στην παραγωγή ορμονών οργανισμό τους. Αλλά σίγουρα δεν αποτελεί ενδεικτικό τής ανωτερότητας κάποιου πλήθους ανθρώπων απέναντι σε κάποιους άλλους ή όλους τούς άλλους. Αν πιστεύεις κάτι τέτοιο, είσαι ηλίθιος και πρέπει να βρεις κάποιο χόμπι επειγόντως.

Τα Αμοντάριστα Πλάνα στο μαισπέις

Επιτέλους, η στιγμή που όλοι περιμέναμε. Η ύπαρξη τής σελίδας για τα Αμοντάριστα Πλάνα είναι γεγονός. Μέσα στις επόμενες εβδομάδες, θα εμπλουτιστεί περισσότερο (μόνο περισσότερο θα μπορούσε).

www.myspace.com/amontarista

Το ιμέιλ τού συγκροτήματος είναι το amontarista@gmail.com

Ελληνοποίηση τώρα

Κάποτε μαθαίναμε στο σχολείο για τον Κάρολο Δαρβίνο, για τον Νικόλαο Κοπέρνικο, για τον Καρτέσιο, τον Νεύτωνα, τού οποίου ο πατέρας μπορεί να λεγόταν Newton, αλλά η μητέρα του ήταν από ένα χωριό τής Κομοτηνής και τον φωνάζανε Νεύτωνα στο καφενείο, για πλάκα. Με λύπη διαπίστωσα ότι οι νεότεροι "ξένοι" άνθρωποι, δεν αναφέρονται με τα ελληνικά τους ονόματα, παρά την ελληνική τους καταγωγή, καθότι, όπως όλοι ξέρουμε (αλλά οι "ξένοι" δεν παραδέχονται), όλα ξεκίνησαν από εδώ. Νά'μαι λοιπόν εδώ, να αποκαταστήσω την αδικία και να επιβάλλω δημοκρατικά την τάξη.
.
.
Ξεκινώντας από τούς ποδοσφαιριστές, βλέπουμε μεγάλα ονόματα να κάνουν την εμφάνισή τους στο πρωτάθλημα τα τελευταία χρόνια. Κορυφαίος ο Βίτωρ Μπόρμπας Φερέιρας Ριβάλδος, από το Καρπενήσι. Αρκετοί ακόμη άσοι, τόσο στο πρόσφατο παρελθόν, όσο και στο παρόν. Μερικά μόνο ονόματα είναι οι εξής: Παύλος Σόζας, Ροβέρτος Γιάρνης, Ιούλιος Καίσαρας (τρεις με αυτό το όνομα, ένας σε κάθε "μεγάλη" ομάδα), Φλάβιος Κονσεϊσάος, Σέργιος Κονσεϊσάος, Μάρκιος Αμορόζος, Φερνάνδος Βελλούσης, Μάρκελλος Μάττος (από τη Ζάκυνθο πρέπει να είναι αυτός), Λουκιανός Γαλέττης, Κλεύτων (σκέτο), Πάτροκλος Ογκουνσότος, Στέφανος Σορεντίνος, Ιωάννης Ραμόνιος Ρότσας, Γουστάβος Μαντούκας, Ελδέριος Ποστίγκας (από τον άγιο Ελδέριο, που μαρτύρησε στην αρένα με τούς αιμοβόρους σκίουρους, κάπου στα τέλη τού 2ου αιώνα μ.Χ.), Γιάννης Μιχαλόπουλος, Ρένος Ερρικόπουλος, ο τσαμπουκαλής Ζε Ηλίας, Αντώνης Κάλβος (οι φήμες περί συγγένειας με τον Ανδρέα Κάλβο, δεν είναι ανυπόστατες), Μωάμεθ Καλλών, Ιωάννης Ιωσήφ Βορέλλης, Παρασκευάς Χετεμάης (επειδή έτσι γουστάρουμε), Διόγος Σιστών (τού Σιστώνος), Μανούσος Γκονσάλβες (αμετάφραστο και άκλιτο), Οράτιος Καρδόσος, Δάμων Ενδόης, Ιωσήφ Σαριέγκης, Ροδρίγος Αρτσούμπης (αυτός έχει πραγματική καταγωγή από τη Χίο), Νέρων Αλβέρτος Καστίλλος, Λουκιανός Φιλόμενος, Ιωνάς Κόλκας και διάφοροι άλλοι αμετάφραστοι εχθροί τής γλώσσας από την οποία προέρχονται όλες οι γλώσσες.
.
.
Προφανέστατα υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά και σε άλλους χώρους. Όποιος μπορεί να σκεφτεί κάτι άλλο και δε βαριέται, ας στείλει, να μεγαλώσουμε τον κατάλογο με τα διορθωμένα ονόματα και να φανούμε αντάξιοι τής ένδοξης ιστορίας μας (και τού όχι και τόσο ένδοξου παρόντος).